Viðar - 01.01.1937, Blaðsíða 53

Viðar] EINN ÞÁTTUR MÓÐURMÁLSINS 51
Færi að óskum mínum, yrði allmikil breyting á, því
1910 voru af 27 algengustu karlanöfnum og 31 algengustu
kvennanöfnum 19 af 2. og 3. flokki — nærri þriðjungur.
Svona hafa gömlu norrænu nöfnin yfirhöndina enn þá.
Þessi voru t. d. mjög algeng þá: Guðmundur, Sigurður,
Ólafur, Einar, Guðrún, Sigríður, Ingibjörg, Helga og Guð-
björg. Þá báru nær 20 þúsundir íslendinga eitthvert þess-
ara nafna.
Ég get ekki sagt með neinni vissu, hve mikill hluti
þeirra nafna, sem voru hér 1910 hyrfi, ef allt færi að ósk-
um mínum í nafnavali íslendinga. Ég hefi þó tekið fyrir
nöfn nemenda minna hér og fleiri hópa og lagt á þau
minn mælikvarða. Eftir því yrðu um 60—70% eftir, þó að
aðeins væri tekinn fyrsti flokkur, en nær 90%, ef annar
flokkur væri tekinn með. Rúm 10% þeirra hefði átt að
breyta um nafn.
Skýrslurnar fræða um margt fleira, sem sleppt verður
hér að mestu.
Nöfnum, ónefnum og fleirnefnurn, hefir fjölgað mjög.
Það stendur ekki í hlutfalli við íólksfjölgunina. Er þetta
allmismunandi eftir landshlutum. Margbreytnin er
minnst í Rangárvalla-, Árnes- og Skaftafellssýslum.
Á Seyðisfirði voru árið 1910 tvö nöfn fyrir hverja þrjá
ttienn (1.5 maður kom á nafnið). Af hverjum 100 svein-
börnum, sem fæddust á ísafirði, voru 48 gefin 2 nöfn eða
fleiri. í Rangárvallasýslu báru aðeins 8 af hverjum 100
fJeira en eitt nafn. Af körlum sem fæddir voru í ísafjarð-
arsýslu, hlaut einn maður 6 nöfn, annar 5, þrír báru fjög-
Ur nöfn, 86 báru þrjú nöfn en 1079 báru 2 nöfn. íbúatala
þessarar sýslu mun þá sennilega hafa verið rúmar 5 þús-
undir — bæði kyn.
Um slíka sundurgerð mætti margt segja.
Hverjir eiga að hrinda þessum málum í betra horf?
Prestar standa þar bezt að vígi, en skólar geta og unnið
að því. Ég trúi á mátt þeirra í þessu, sem svo mörgu öðru.
Einhver kann að segja, að ég fari eingöngu eftir mínum
4*