Viðar - 01.01.1937, Blaðsíða 100
98
Á SPRENGISANDI
[Viðar
er Hrútafell, geysimikill þverhníptur höfði fram úr jökl-
inum. Á því er sérstakur jökull og ganga skriðjökulfossar
fram um skörð brúnanna. í norðaustri eru svo Kerlingar-
fjöll og Hofsjökull. Beint í suðri gnæfir Bláfell hátt og
tignarlegt.
Sæluhúsið í Hvítárnesi hefir Ferðafélag íslands látið
reisa. Er það gott hús, og ættu ferðamenn að sjá sóma
sinn í að ganga þar þrifalega um. Þegar við komum að
húsinu, var þar fyrir bíll frá Reykjavík. Var það vottur
þess, að brátt muni öræfakyrrðin á þessum stað verða
rofin af hávaða misjafnra gesta. Bíll þessi var að sækja
landsímastjóra, og fór hann því áfram til Reykjavíkur um
kvöldið, en við tókum okkur gistingu í sæluhúsinu. Áttum
við þar góða nótt. Hestarnir gengu nú lausir í haganum,
enda sagði Stefán, að þeir væru þarna allir fæddir og upp-
aldir, því þetta væru tryppaafréttir Tungumanna. Þarna
var líka stóð mikið, og hefði það numið burtu einn hest
okkar, ef fyrirliðinn hefði ekki skorizt í leikinn og rekið
hann úr hópnum. Við reikuðum kringum húsið' um kvöld-
ið og nutum veðurblíðunnar og hins tignarlega útsýnis.
Niður að vatninu sagði Stefán, að engu kvikindi ófleygu
væri fært sökum bleytu, og því bar mér að trúa. Enda
sagði hann mér sögu af Englendingi einum, sem þar hefði
komizt í hinn mesta háska sökum þrákelkni sinnar, og
tók það af öll tvímæli. Við gengum snemma til hvíldar
um kvöldið; en þegar við vorum nýsofnaðir kom bíll frá
Reykjavík með nokkra menn. Kom einn þeirra inn til
okkar. Þóttist hann vera Norðmaður, en ekki heyrðist
það á mæli hans. Þessir menn voru alllengi að brasa i
eldhúsinu, sem von var, og héldu þannig fyrir okkur
vöku. En við hétum góðu um, að jafna þau viðskipti með
morgninum.
Klukkan 4 um morguninn fórum við á fætur, elduðum
okkur hafragraut, og tókum vel til matar okkar af öðrum
vistum sem við höfðum meðferðis. Klukkan 6 lögðum við
af stað. Þegar við vorum að fara kom Englendingur einn