Viðar - 01.01.1937, Blaðsíða 147
Viðar] REYKJANESSKÓLI 1934—1937 145
verður að nota hann á komandi vetri. Skíðaskálinn verð-
ur okkur glöggur minnisvarði þeirrar orku, sem hugir og
hendur eru megnug að leysa úr læðingi í skipulegri sam-
vinnu, og hann minnir okkur einnig á það, hvernig eitt
nauðsynjamálið getur stutt annað, ef þau eru tengd sam-
an á réttan hátt. Skíðaíþróttin og garðræktin virðast í
fljótu bragði litla samleið eiga, en þó er ekkert auðveld-
ara en það, að þau styðji hvort annað. Ef dýpra er litið,
stuðlar iðkun hvors tveggja að aukinni nytsemi og vax-
andi heilbrigði, andlegri og líkamlegri.
Haustið 1937 fóru drengir, sem voru í barnaskólanum,
inn á svokallaðar Seleyrar, hlóðu þar garð og stýfluðu
með því afrennsli tjarna nokkurra. Á þessum tjörnum
var oft skautasvell, en þótti heldur lítið. Varð þessi að-
gerð til þesSj að skautasvellið stækkaði að mun og voru
skautarnir gripnir síðastliðinn vetur oftar en áður. Börn
hafa afar gaman af skautaferðum, en þetta svell hafði
þó alveg sérstaka þýðingu fyrir þau; það var svellið
þeirra.
Ég hefi nú í fáum dráttum gert grein fyrir þegnskapar-
vinnu Reykjanesskólans eins og hún hefur komið mér
fyrir sjónir. Ég hefi reynt að gefa hugmynd um afstöðu
þeirra til starfsins, sem unnið hafa, og einnig um ytri
gagnsemi þess, sem unnið hefur verið. En til þess, að
starfsemi sem þessi heppnist vel, þarf að standa að baki
henni, eins og allri skólastarfsemi, sterkur persónulegur
kraftur, sem vekur starfskraftana og beinir þeim, af
ráðnum hug inn á ákveðnar brautir. Aðalsteinn Eiríksson,
skólastjóri, hefur verið og er Reykjanesskólanum þessi
kraftur, kraftur, sem sameinað hefur hin dreifðu öfl og
gert þau virk. Ég ætla mér ekki þá dul, að gera grein fyr-
ir innri hlið þessa starfs, hinu félagslega uppeldi, sem það
getur veitt, eða þeim böndum, sem það tengir nemendur
og aðra virka krafta við skólann. — Hið innra gildi verð-
ur aldrei tölum talið. — Ekkert tengir einstaklinga traust-
ari böndum en það, að starfa saman að sameiginlegum
10