Viðar - 01.01.1937, Blaðsíða 150
148 REYKJANESSKÓLI 1934—1937 [Viðar
komin skólatæki að því viðbættu, og honum hefir verið
stýrt af mestu stjórnsemi og ágætu eftirliti.
Hinn stutti námstími veldur því, að um námsleiðu eða
þreytu hefir aldrei verið að ræða, meðal nemenda skól-
ans, eins og allvíða mun brenna við í skólum, sem starfa
hálft árið eða lengur.
Þá leikur enginn vafi á því, að það hefir stuðlað mjög
að þeim námsárangri er náðst hefir, að barna- og ung-
lingafræðslan er í höndum sömu kennara og fer fram
innan sama skóla, svo að sambandið rofnar ekki þar á
milli. Framhaldsnámið stendur því í lifandi og lífrænu
sambandi við það starf, sem áður er unnið, en byggir ekki
í „lausu lofti“ eins og sumstaðar' mun verða reyndin á.
Þá má og telja líklegt, að þær útiíþróttir, — og þá sér-
staklega sundið, — sem hægt er að stunda við skólann
allan veturinn, glæði náms- og starfsþrek nemenda og
auki afköst þeirra.
Það er augljóst, að þegar dæma skal um árangur bók-
legs náms, hlýtur sá dómur ávallt að ýmsu leyti að byggj-
ast á mati fremur en „máli“, svo að nokkurri varfærni
skyldi að sjálfsögðu ætíð beitt í því efni. Hjá nemendum
Reykjanesskóla er þó að minnsta kosti hægt að koma
„máli“ við, hvað snertir árangur af sundnámi þeirra.
Það er algengt, að nemendur þar, eftir 3—6 mánaða dvöl
í skólanum, þreyti hvíldarlaust 6—8 og allt að 11 km.
sund í laug skólans, og leikur það eigi á tveim tungum, að
til þess þarf mikla leikni, þol og æfingu.
Það kann að þykja djarflega sagt, en þó grunar mig,
að hliðstæðan árangur mætti finna hjá einstökum nem-
endum á sviði bóklegs náms.
Nú hefir Reykjanesskóli verið tekinn í tölu héraðsskól-
anna með þeim réttindum og skyldum, sem kunn eru.
Virðist, að sú réttindaaukning sé makleg og eðlileg, þar
eð skólinn hefir með starfsemi sinni undanfarin ár vakið
allmikla eftirtekt, og notið vinsælda og aðsóknar úr fjar-
lægum héruðum. Héraðsskólanum í Reykjanesi hefir