Viðar - 01.01.1937, Blaðsíða 27

Viðar]
ALÞÝÐUSKÓLARNIR OG ÞJÓÐIN
25
hamingju sinnar eða treysta þann grundvöll fastar, ef
hann er þegar lagður, — en aldrei að losa hann.
Allt nám skólanna, hvort sem um nám í kennslustund-
um er að ræða eða utan þeirra, hlýtur að vera undir ör-
uggri handleiðslu og stjórn kennaranna og eftir þeirra
fyrirsögn. Þeir verða að fá nemendurna til að leggja sig
fram, setja sér ákveðið mark og vinna svo að því með
vilja og dugnaði. Fjölmargir, sem á skólana koma, hafa
ekki hugmynd um, hvers þeir eru megnugir, hvorki í
námi né öðrum störfum. Fjölmargir vita þetta aldrei,
langa, langa æfi. Það er verkefni kennaranna að leysa
þessa duldu krafta úr læðingi. Það eru lítil takmörk fyrir
því, hvað maðurinn getur, ef hann skortir hvorki viljann
né trúna. Fáist maðurinn til að leggja mikið að sér, gera
það, sem hann getur, þá er kraftaverkið unnið. Heill hug-
ur í námi og í starfi — og þá standa allar dyr opnar, og
furðulegustu hlutir geta gerzt. Heill sé þeim skóla, sem
skilur þetta sitt ætlunarverk.
Unga fólkið verður að finna krafta sína og vita, hvernig
þeir verða auknir, vita, hvernig stórvirki eru unnin, vita,
að ekkert vinnst án fyrirhafnar, án starfs, án strits. Þess
vegna verða nemendurnir að starfa í skólunum, vinna
baki brotnu. Sá, sem ekki vill vinna, á ekki heldur mat
að fá. Enginn má fá þar mikil laun fyrir lítið starf. Þann
ómenningarhátt verður að kveða niður, að krefjast mikils
af öðrum en lítils af sjálfum sér. Að gera sem minnst, en
fá sem mest í aðra hönd hefir verið herópið. En þeir, sem
halda slíku fram, vita ekki, hvað þeir gera. Það er að
fljóta sofandi að feigðar ósi. — Afleiðingin er niðurlæging,
hnignun, — tortíming. Skólarnir verða að þekkja sinn
vitjunartíma.
Kennslan í skólunum þarf að breytast. Það verður að
leggja meiri stund á vinnukennslu en verið hefir. Piltarn-
ir eiga að smíða, læra að gera skó, binda bækur og fá þar
að auki tilsögn um vinnubrögð og vinnuaðferðir. Ýmsar
leiðbeiningar á að gefa um kornrækt, garðyrkju o. þ. h.