Viðar - 01.01.1937, Blaðsíða 65
Víðar]
SÖNGUR f HÉRAÐSSKÓLUNUM
83
Að hvaða marki ber þá að keppa með söngiðkun í hér-
aðsskólunum?
Flestir söngkennarar munu veigra sér við því að byrja
söngkennsluna í sama anda eins og í neðri bekkjum barna-
skólanna, enda þótt hún væri rökréttust samkvæmt fortíð
þeirra nema, sem lakast eru að sér í þessum fræðum.
Sama er um það að segja, að ætla að leggja meginrækt
við bókleg fræði hér að lútandi. Það myndi þykja hvim-
leitt og þurrt sem aðalnám og fæla unglinga frá því. Bók-
leg fræði eru hinsvegar bráðnauðsynleg stöku sinnum. Þau
auka mikillega skilning nema og víkka að mun sjónarsvið
þeirra.
Ekki er mælandi með því að leggja meginstund á ein-
raddaðan söng. Nemendum finnst hann ekki uppfylla óskir
sínar né þörf, til þess að láta sjálfa sig í ljósi í tónum.
Hvaða tegund söngs ber þá einkum að leggja stund á í
héraðsskólunum ?
Til þess að þroska hæfileika nemenda eðlilega og fá þá
til þess að gjöra sönginn að sínu óskabarni, hefi ég til
þessa ekki komið auga á annað betur til þess fallið en kór-
sönginn. Raddirnar hafa flestar fengið sín eðliseinkenni —
háar — djúpar, sbr. bassi, tenor, alt, sopran. Raddsvið
þeirra og hljómfylling nýtist því bezt, sé hverri rödd skip-
að þar rúm, sem hún, samkvæmt raddeðli sínu, á heima.
í fleirrödduðum söng kemur einnig til greina margs-
konar fjölbreytni, sem krefst einbeitingar hugans og at-
hygli, langt umfram það, sem einraddaður söngur gjörir.
Einsöng mætti viðhafa á tvennan hátt meðal nema. Hefl
ég ávallt nokkuð farið inn á bæði þau svið. í fyrsta lagi er
það mjög vinsælt og skapar fjölbreytni í sönginn, að láta
söngraddir, sem af bera, syngja einsöng í vissum lögum,
með kór-undirsöng. í öðru lagi er ágætt að láta hvern
nema um sig syngja einan stöku sinnum, annað hvort viss-
ar undirraddir, sem þeir hafa lært, eða lög.
Nemendur hafa gaman af þessu, þótt sumir séu upp-
burðarlitlir í fyrstu, en aðalkostur þess er sá, að kennar-