Viðar - 01.01.1937, Blaðsíða 159
Viðar]
FYRIRLESTUR
157
Suður í Genúa eru menn að reyna að koma á fót al-
þjóða dómstól. En hvernig má þetta takast, þegar rétt-
lætið vestan Rínar er skoðað sem argasta óréttlæti austan
megin árinnar, og þegar menn eru fangelsaðir í Þýzka-
landi fyrir þær sömu skoðanir, sem eru ríkistrú í Rúss-
landi. Það er til þýzkur sannleikur, ariskur sannleikur,
öreiga- og borgarasannleikur.
Vísindunum fleygir áfram, en samtímis því er grafið
undan þeirri grundvallarlífsskoðun, sem öll vísindarann-
sókn á að hvíla á.
Jafnframt því, sem víðsýn og almenn lífsskoðun krist-
indómsins hefur tapað tökum, hafa ýmsir leiðtogar —
mikilhæfir og lítilsigldir — tekið sér rétt til að vera for-
ingjar. Það hafa aldrei verið uppi jafnmargir „frelsarar“
eins og nú. Þeir kalla til fjöldans í austri og vestri í bæ
og byggð.
Auðvitað er það fyrst og fremst æskan, sem allir þessir
„frelsarar“ með alþjóðasjónarmiðin vilja ná tökum á.
Æskan er framtíðin. Og hún er einlæg og hefur trú á
þessum mönnum, sérstaklega ef þeir tala nógu digur-
barkalega. Unga fólkið flykkist að þessum mönnum, og
það er oft tilviljun, hvaða „foringi“ verður fyrir valinu.
Æska Norðurlanda er á barmi þessarar sjóðandi ólgu
og það þarf ekki mikla skarpskyggni til að sjá áhrifin.
Unga fólkið hagar sér mjög misjafnlega í „kreppunni.“
Stundum er það kæruleysið eða ruddaskapurinn, sem
mest ber á. Það er einkenni þeirrar æsku, sem lifir að-
eins fyrir augnablikið. Takmark og innihald lífsins fyrir
þessu unga fólki er aðeins eitt — að vekja eftirtekt. Þetta
unga fólk vill ekkert lesa, nema það sem er „spennandi.“
Það vill enga aðra musik en „jazz“ og bezta skemmtun
þess er að æpa að þátttakendum á íþróttavöllu'num.
Við skulum fara varlega í að dæma þetta unga fólk.
Kæruleysið, ruddaskapurinn og löngunin til að vekja
eftirtekt er oft ekki annað en yfirskyn. Undir niðri er
niðurbæld, frostbarin og kúguð þrá eftir einhverju, sem