Viðar - 01.01.1937, Blaðsíða 101

Viðar]
Á SPRENGISANDI
99
út. Hann hittum við daginn áður, þegar hann var að koma
af silungaveiðum. Ekki var hann nú samkvæmisbúinn, en
gat þó kvatt okkur fyrir hönd sæluhússbúa.
Leið okkar lá nú niður að Hvítá, þar sem hún fellur
úr vatninu, og fórum við þar yfir hana á brú. Við brúna
hittum við vegagerðarmenn. Hjá þeim fékk Stefán nef-
tóbak í dósir sínar. Nú höfðum við glöggar götur fyrst
suðaustur með Lambafelli og svo suður með Bláfelli að
austan. Langt er nú síðan Ólafur muður var hér á ferð,
og hvergi sáum við Hallgerði tröllkonu, þótt við gættum
mjög gaumgæfilega til fjallsins. Hestarnir voru nú heim-
fúsir, og fórum við því allhratt, þótt sólskin væri og hiti
mikill. Höfðum við Hvítá á vinstri hönd, en fórum þó
nokkuð frá henni og sáum hana sjaldnast. Þegar neðar
dró fór landið að verða mikið gróið, og stigum við annað
slagið af baki til að láta hestana grípa niður. En þeir voru
óneyddir eftir nóttina í Hvítárnesi og vildu ólmir áfram.
Einum bíl mættum við, sem auðsjáanlega var á leið inn
að Hvítárvatni, og einum gangandi manni með föggur
stórar, sem auðsjáanlega var ekki hérlendur maður.
Klukkan 3 komum við að Gullfossi. Hafði ég ekki séð
hann fyrr og gat ekki hitt betur á með veður og tíma,
því að sólin skein beint á móti fossinum og var regnbog-
inn því svo fagur, sem orðið gat. Lá við borð, að ég gerði
mig holdvotan í úðanum, svo illa gekk mér að slíta mig
burt. Var ég einn við fossinn, því félögum mínum var
hann engin nýjung. Eftir að hafa etið skyr í veitingaskál-
anum héldum við aftur af stað og stefndum beint suð-
vestur að Geysi. Fyrsti bærinn, sem við fórum framhjá,
var Kjóvastaðir. Þar geltu hundar að okkur að góðum
sveitasið. Nú vorum við komnir til byggða.
Að Geysi komum við kl. 4. Þar afhentu þeir Stefán og
Knútur hestana en ég skoðaði hverasvæðið. Hafði Geysir
gosið um morguninn og var nú aðeins hálffullur. Og ves-
allegur þótti mér Strokkur í elli sinni. Vitanlega átti ég
r