Skírnir - 01.01.1866, Blaðsíða 10
10
FRJETTIR.
England.
en njóta hans sjálfir einir saman. J>ar mnn sagan segja af fögrnm
atbnrSi, er J>ví lýsir, hvernig fornar dylgjur ög hleypidómar eru
upprættir úr huga og hjörtum beggja þjóðanna, hvernig þær haidast
í hendur, aS verknaöur og vaxandi iþróttir efli hvervetna auSsæld
manna, og hvernig þær enn fremur til skipta senda furöuverk og
forkunnar gripi sína á en prúðustu leikmót í heimi, en þangaÖ
stefna þær verkamönnum allra þjóSa aS þreyta listir sínar og
kunnáttu. í stuttu máli, vjer viljum kosta þess bæði kapps og afla,
a8 leggja griSaleiSir um höfin, að inna sem flestar íþróttir af
höndum í Ænum og verknaSi, og aS heyja oss lönd og álfur til
verzlunarsamskipta. Á þetta þrennt vísa merki vor í dag í veg-
legri sameiningu, og því bifcjum vjer drottinn a5 blessa samtök
þeirra.“ þessum orSum svaraSi hertoginn af Somraerset meS
ræSu fyrir minni Frakkakeisara: „Mjer þykir svo aS virSa, sem
í þessum orSum fyrir minni drottningarinnar tjáist næg merki
um alúSarvináttu af hálfu Frakkastjórnar. Jeg svara þeim í nafni
stjórnarinnar á Englandi og jeg er þess fullviss, aS jeg mæli af
huga alls þorra alþýSu vorrar, er jeg segi, aS enska þjóciin býr
yfir sama þeli og þokka til Frakklands og höfðingja þess. Mig
væntir, aS samkomuiag beggja þjóSanna standi lengi, og þaS er
ósk mín aS svo fari, því undir því er eigi aS eins komin velfarnan
þessara ríkja, heldur og framfarir og blessun friSarins í allri
NorSurálfu. Jeg tek af keilum huga undir orS ráSherrans, er
hann minntist þess, aS matningur fjandskaparins hefSi vikiS úr
sæti fyrir kappvinnu meS hvorumtveggja til gagnsemi og heilla.
þá er flotar Frakka og Englendinga hafa haldiS samleiS, var þaS
aldri erindi þeirra, aS vinna lönd meS herskildi, heldur liitt, aS
afreka settum samningamálum gildi og öSrum löndum sömu hags-
muni, sem vjer höfSum sjálfir boriS úr býtum. Jeg hefi þá von,
aS hvorug þjóSin bregSi nokkurn tíma út af þessari leiS, og af
þessum lotum hiS jeg menn í nafni stjórnarinnar og hvers dugandi
manns á Englapdi aS drekka minni Napóleons keisara.“ MeS
líkum ræSum og ummælum fóru veizlurnar fram í Brest og Ports-
mouth. I þessari hafnarhorg stóS aSalveizlan á stóreflisherskipinu
The Duke of Wellington, og veittu Bretar þar meS fádæma rausn