Skírnir - 01.01.1866, Qupperneq 128

128
FRJETTTR.
Grikklnnd.
peninga), en þetta er beint móti lögum, og gerSi konungur þá
skjótbrugðið, og sendi þá heim aptur viS svo búiS. þetta mæltist
vel fyrir af allri alþýSu, en annar atburSur jók einkum á vinsældir
konungsins. HlífBarríki Grikklands sendu um þetta leyti ávítur
til Aþenuborgar, og ljetu bjóÖa konungi li& sitt móti þrái þegnanna,
ef hann æskti, en hann .baÖ erindreka þeirra láta allt hlutlaust
a0 svo stöddu, því sjer myndi vart ofætlun aS jafna sjálfur ásamt
þjóSinni jjær misfellur er væri.
D a n m ö r k.
Efniságrip: Af þingum og þingmálum. Af fjclögum. Heimsókn í Kaup-
mannahöfn frá Sljesvik. Birkedal settur af embætti. Heim-
sókn höftingja; fer?) konungs. Járnbrautir. Rafsegulþráímr.
Eldsvobar. Fiskiijelagií) danska. Fornleifar, m. fl. Monrad
fer af landi. Látnir menn. Frá Grænlandi.
Tvö seinustu árin hafa veriS mikil þingaár í Danmörk, því
bæSi heíir málum ríkisins verið tvídeilt, eía skipt niSur á tvö
þing, „ríkisráSiS11 (samríkisþingi8) og „ríkisdaginn11 (Danmerkur-
og Færeyja-þingi?), og líka hafa menn veriS a8 búa til samsteypu
úr báSum, eSur breyta grundvallarlögunum gömlu fra 5. júní 1849.
AS breytingin myndi valda miklu stríbi me8 flokkunum, inútti í
vændir vita, sem afstaSa þeirra er í Danmörk. „Bændavinir11 risu
mjög öndverSir, er rá8asvi0 grundvallarlaganna var takmarkað 1855,
en stóSu sem fastast í gegn frumvarpinu til samríkislaganna 18.
nóv. 1863, einkanlega af því a8 þ>au breyttu um kosningarnar til
„landsþingsins11 (ennar efri þiingdeildar), en Hall (forma8ur rá8a-
neytisins) lýsti jþví yfir, a8 „þau ætti framvegis a8 vera grundvöllur
allrar þingstjórnar ríkisins11. Bændum þótti nú leikurinn gerSur til
þess afhinum, er þeir kalla „embættamenn11, „látínufræ8inga“, „bók-
vitringa11 (Doctrinœre) og fleirum nöfnum, a8 stemma stigu fyrir sjer
til landsþingsins, en skipa þar sjálfir sem flest sæti. þessvegna þótti
Bændavinum svo miki8 undir, a8 sámríkislögin yr8i lýst úr gildi,
er friBurinn var saminn, en „ríkisrá8i8“ sleppti öllum ríkismálum
í hendur „ríkisdagsins11, e8a ljeti á hans valdi hvort breyta skyldi
lögunum, og hverju skyldi breytt. jþetta þótti hinum hör8 kenn-