Skírnir - 01.01.1866, Blaðsíða 18

18
FRJETTIR.
England.
fjelaginu á írlandi, en Bretar eru orínir svo vanir fundahöldum
og stóryrSum Ira, að þeim varS ekki bilt vi? t>etta nýnæmi og
gáfu |jví litinn gaum í fyrstu. En a8 áliönu sumri fótti þeim
fara aS veríia nóg urn, er írar bæíi á fundum og í blöSum töluSu
hreint og beint um uppreist, a? gjöra Irland aS óháSu ríki og
reka Englendinga burt af höndum sjer, en kváðu til þess mundi
fást nægur afli fjár og manna frá Vesturheimi. fa? fylgði meS,
aí flokkar i hundraðatali af ungum mönnum tóku sig til um
nætur og fóru út á merkur til skylminga og annara vigleika, en
á meSal þeirra kenndust margir aðkomumenn frá Vesturheimi, er
verið höfSu í stríSinu. Lögvörzlumenn fóru smámsaman aS hafa
hendur á þessum óróaseggjum og setja þá í höpt og kúga þá til
sagna um nöfn og ráð þeirra manna, er stæði fyrir fjelaginu og
tiltektum þess. Ýmsir ijetu og leiSast til fyrir fjeboS aS koma
sumu upp um fjelagið. BlaS eitt í Dyflinni, er Irish People (írska
þjóðin) heitir, prjedikaSi mjög æst og eggjaði fólkiS til stórræSa,
en hjet því miklu li8i frá Vesturálfu. Stjórnin lofaSi því a8
iáta dæluna ganga um stund, en eina nótt þótti lögvörzlumönnunum
vel gefa til heimsókna og fóru í prentsmiðju blaSsins og könnuSu
þar allar krár og króka. í einu herberginu fundu þcir sjö menn
a<3 starfi, og þurftu þeir eigi aS griSum aS spyrja þeir voru
allir handteknir og báru enga vörn fyrir sig, en fjöldi brjefa var
tekinn, og er sagt þar hafi fundizt sum skeyti, er fariS hafi milli
samsærismanna. ÆtlaS var, a3 jþessir menn hafi haft á hendi brjefleg
erindi fjelagsins. Af sögusögnum og fleiri skýrteinum höfSu
Englendingar fengiS aS vita, hver var formaíur fjelagsins á írlandi.
Hann hjet James Stephens, og var þá nótt, sem aft jafnaSi, í
Dýflinni, er húsin voru könnuF bjá „írislt People“. Sagt er a$ Feníar
hafi mikiB traust á þessum manni, en hann sje ráSsnar og öruggur
í hug, hva8 sem aS höndum ber Hann var í ráSum og athöfnum
me8 O’Brien (1848), er hann freistaSi uppreistar, en fór eptir
þaS til Vesturheims og var þar i nokkur ár. 1856 kom hann
aptur til írlands og varS kennari í kvennaskóla í Killarny. SíSan
fór hann til Dýflinnar, en hafSi jafnan hyski sitt á garSi einum í
grend vi8 borgina. Han tók sjer nú anna<5 nafn og nefndistHer-
bert, og er svo sagt, a<5 lögvörzlustjórnin hafi eigi vitaS hiS sanna