Skírnir - 01.01.1866, Blaðsíða 58

58
FRJETTIK.
Ííali'a.
manna er eigi enn yísaS svo úr landi, sem gegnir sóma og í>egn-
skap siSaírar IjjóSar. Yeriö getur, sem sumir hjeldu í Í3Trra, aS
Rómaborgarmálinu sje í engu spillt meö septembersamningnum, en
aS hann J>oki jþví svo á leiö sem Italíu er hagfelldast, Jpví vilji
páfinn og hans ráÖanautar eigi ganga aS neinum sáttakostuin viS
konungsríkiS, er þaS Iíkast, aS þeir trjenist upp á liSsinni viS hann
eSur veraldarvald hans á Rómi, er til þessa liafa veriS honum
sinnandi. Samsmála hefir veriS leitaÖ, Jó hvergi gengi saman, og
ætluÖu margir aS páfanum væri ráÖabreytni í hug, er hann í vor
sendi hoS og brjef til Viktors konungs, J>ó hann sje enn J>á í
banni. BrjefiS fór J>ví á flot, aS konungurinn ljeti þeim byskupum
(12 aS tölu) apturkvæmt til stóla sinna í Piedemont, er þaSan
hefSi veriS reknir, og nefndi til byskupa til hinna, er nú væri
óskipaSir á Ítalíu (í enum nýfengnu löndum, 53 aS tölu). Stjórn
konungsins sá, aö hjer mátti taka til óspilltra málanna, og sendi
konungurinn þann mann til Rómaborgar, er Yegezzi heitir, meS
fullt umboS af sinni hendi aS bjóSa kosti og taka þeim til sátt-
málagerSar. Sagt er aS páfinn hafi tekiö vingjarnlega móti sendi-
boöanum, og margt hafi jiótt horfa líklega í fyrstu um samkomu-
lagiS. Hjer gaf þó bráSum aSra raun á. í ráÖi kardínálanna
sátu sumir erkibyskupar, er reknir höfSu veriS á burtu frá stólum
sínum af fólkinu, t. d. Riaro Sforza frá Kapólí; enn fremur er
sagt aS Jesúmenn hafi mjög lagt sig fram og komiö sjer viS til
aS spana upp stjórn páfans, og hann sjálfan, og spilla svo sams-
málunum, en eigi hafi veriÖ trútt um undirróSnr af hálfu sendi-
herra Austurríkis. )>au voru boS konungs, aS byskuparnir mætti
vitja aptur smámsaman embætta sinna, en jþó skyldi sumir undan
skildir (tveir erkibyskupar frá Púli). Nýja byskupa vildi hann
og nefna, en ]>eir skyldi -sverja hollustu „höfSingja ríkisins og
lögum J>ess hlý8ni“. Hjer stóö þegar í: páfinn og kardínálarnir
tóku fvert fyrir aS l&ta byskupana á MiS- og SuSurítalíu vinna
hollustueiSinn, og þóttust meS l>ví móti láta kirkjuna gjalda sam-
kvæSi til jþeirra umskipta, sem orSin eru. Nú mundi J>ó konung-
urinn eigi til minna ætlazt i, gegn jþví er leitaS var af hans hendi,
og þegar Vegezzi sá, aS stjórn páfans vildi fá allt fyrir kurteis
tilmæli, en heita engu á móti, fór hann heim aptur og skýrSi