Skírnir - 01.01.1866, Blaðsíða 60

60
FRJETTIR.
Ítalí«.
hafi veritS höf8 uppi í Yinarhorg, eigi að eins um J>a8, a8 kennast
vi8 Ítalín, en líka um Feneyjaland. Ætla má a8 keisarinn hafi
leitaS fyrir sjer og honum Jpyki eigi minna undir a8 sættaAustur-
ríki viS Ítalíu og fá JaS til ab sleppa Feneyjalandi, en a8 koma
griíum á me8 henni og páfauum; en til Jtessa hafa menn sje8
lítil merki til jjess, aS Austurríki hafi snúizt til betri jjokka vi8
Ítalíu, eSur a8 ítölum sje orbiS betur vi8 jja8 en á8ur. Austur-
ríkismenn hafa mínkaS lib sitt á Feneyjalandi um nokkrar jjúsund-
ir, en Jæh1 hafa í engu slakaS til vi8 landsbúa, heldur gert a8
eins Feneyjum (borginni) meiri óhægSir. Dylgjurnar me8 hvorum-
tveggju, J>eim og ítölum, eru því nokku8 me8 líku móti og á8ur,
og jafnan er hermálaráBherra Viktors konungs talar um her og
varnir landsins, er hægt a8 sjá, a8 hann á vi8 atbur8i, er risib
geta út úr Feneyjamálinu. Hann sag8i fyrir skömmu vörnum svo
fyrir komiS, a8 ríki8 ætti ekkert í hættu, J>ó lierdeildir jþess nor8-
urfrá hi8i ósigur optar en í eitt skipti. Berast er konungurinn
sjálfur vanur a8 tala. I þingsetningarræSunni segir liann: „ef
Ítalía jjarf a8 leggja sig í nýja hættu til a8 ná til fulls áformi
sínu, munu fylkingar mínar skipast skjótlega af hugprú8um sonum
hennar. Hinsvegar má treysta Jjví , a8 svo muni skipa8 um hag
J>jó8anna, sem rjettvísin bý8ur, og J>á mun vor {>jó8, á Jeim fram-
faravegi sem hún nú er, eigi drepa hendi móti sínu hlutskipti.
Me8 öruggum huga eigum vjer a8 halda j>á stjórnarleiS, er áhugi
J>jó8arinnar stefnir á. Jeg treysti y8ar fulltingi, ást jþjóSarinnar
og breysti hermanna minna, en mig skal aldri bresta J>ar á hor8i,
er vinna skal til fullnaSar Jjví mikilfenga afreki, er vjer ver8um a8
leifa fullkomnaS ni8jum vorum“. Svo Jiótti konunglega tala8, en
minna dró hann úr í svari sínu til verkmannanefndar í Napólíborg,
er kom á fund hans me8an hann dvaldist jjar í haust e8 var.
„Kærir vinir!“ sag8i hann, „jeg er sams hugar og jþjer eru8. Enu
mikla ætlunarverki þjóSarinnar ætla jeg sjálfum mjer a8 koma til
lykta, e8a jeg skal láta þa8 nafn ella, er jeg heiti'. Yjer erum
nú á lei8inni til Eómaborgar, en til þess a8 ná Feneyjum ver8um
vjer a8 leggja í sölurnar fje vort og fjör. þjer e8a jeg munum
') Victor: sigurvegari, Emanuei: frelsarinn.