Norðurljósið - 01.01.1966, Side 160

160
NORÐURLJÓSIÐ
En sérhvert heimili verður að ákveða, aS guSræknistund er alveg
eins mikilvæg og það, að vera stundvís í skólann.
Heima hjá mér kom það stöku sinnum fyrir, að dætur mínar
komu of seint til morgunverðar eða sumar voru of seinar með
hússtörfin, eða maturinn var ekki til á réttum tíma. Þá urðu þær
óþolinmóðar og óttaslegnar, að þær kæmu of seint í skólann.
Stundum sagði einhver stúlkan: „Ég verð að draga yfir kjólinn
minn áður en ég fer í skólann.“ Eða: „Ef ég hefi ekki ritgerðina
tilbúna í dag, þá lækka hjá mér einkunnirnar.“ En ég stóð fastur
fyrir: „Guðræknistundin er meira v.irði en skólinn, meira virði
en atvinnan eða skemmtun. Við tökum okkur nógan tíma fyrir
guðræknistundina, tíma til að lesa Guðs orð, tíma til að biðja.
Ef þú vilt koma nógu snemma í skólann á morgun, sjáðu þá um,
að öllu sé lokið, sem þú þarft að gera, svo að þú sért tilbúin, er
guðræknistundin byrjar.“
Sé það áform þitt að þjóna Guði, þá verður þú að setja Guð
fyrstan. Guð vill ekki þiggja hið næstbezta. Guðræknistundir,
sem látnar eru sitja á hakanum vegna annars, detta skjótlega nið-
ur. Hafðu því stundina snemma að deginum, ætlaðu henni nógan
tíma og stattu fast á því, að hún skipi heiðurssessinn meðal at-
hafna dagsins. Hve indælt og dýrmætt það er, að mætast kring-
um Guðs bók og að fjölskyldu-hjörtun mætast í bæn og lofgerð!
Einhver verður að sjá um, að biblíurnar séu við höndina, t. d.
á matborðinu. Stundin ætti ekki að vera of löng, ekki svo löng, að
áhugi og athygli hverfi. En í öllum venjulegum kringumstæðum
ætti að vera tími til að Iesa einn kafla úr orði Guðs og að allir
biðji, sé sú ákvörðun fyrir hendi, að allir vilji, að hún verði til
blessunar og þeir komi með bæn í hjarta.
Ég er trúboði. Þess vegna er ég flesta daga ársins að heiman.
Þá verður konan mín góð að stjórna stundinni. Dætur mínar
verða oft að lesa og biðja án mín. Ég þakka Guði á hverjum
morgni, að ég get fundiö, að þær eru að biöja: „Guð, blessaðu
pabba í dag. HjálpaÖu honum til að vinna sálir.“ Þegar ég er að
heiman, les ég oft sama kaflann á minni guðræknistund, sem
fólkiö heima er að lesa. Og alltaf finn ég á ólýsanlegan hátt sem
eitthvað togi í hjartarætur mínar, þráin að vera með ástvinum
mínum við morgunverSarborðið með orð Guðs og bæn ....
Hvar sem er sönn guösdýrkun, þar hlýtur að verða ást og
samfélag og skilningur og dagleg blessun frá Guði.
(Þýtt úr „The Home“ — Heimilið —).