Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1896, Blaðsíða 124
124
fylgja sæmileg spensl með gull og silfur með glæsÞ
legum hagleik. Þau merkja glæsilegan samspenn-
ing ykkrar ástar og mjúkra faðmlaga, ef fást mætti,
þó langt þyki að bíða. Hjer hefi eg og einn grip,
er brúðguminn sendi yður, og er það einn kross,
forgyltur með silfurfesti. Þessi gripur er harla góð-
ur, og merkir ykkart hjónaband, og samfesting
ykkrar ástar, (og) býður ykkur að halda kristilega
trú og guðs orð. Er hjer hinn fjórði gripur, er eg
vil bera af brúðgumans hendi; er það eitt sæmilegt
áklæði. Það er bæði til skjóls og skarts. Það prýð-
ir svo sængina sem brúðguminn brúðina, og þvi
framar, að þar má undir leika þá hluti, er
fyrir alþýðu augum eiga leyndir að vera, en
sá leikur er bæði kær herrura og hötðingjum (og)
hofmönnum, og hirði eg eigi þá að opinbera, en þjer
verðið varar við, ef yður er leikinn, jungfrú. Nú
megi þjer þessa gripi geyma láta, því þeir eru af
heilum huga gefnir og hreinni ást. Vil eg nú eigi
þessa gripi með orðum fegra nje skjali skreyta meir
en svo, að þeir eru harla góðir. Hefi eg þessa
(þess?) viða komið, að góðir gripir hafa gefnir verið,
en þess óvíða, að enginn vildi þiggja, geyma eður
guðslaun fyrir kunna. Ekki dugir stórlætið við alt
að hafa, virða heldur, hvað þeim gekk til, er gaf,
en þó sýnist mjer yður augu til standa að eiga grip-
ina; en hugsið nú um fyrir yður, hverju launa skal
þessar litlu barnaleikur. Veit eg yður mundi vel í
bugþokka við þann yður gerði þar nokkra ávisun á.
Nú með því að sá verður margs vís, er árla rís, og
og hitt annað, að eg hefi lengi á milli gengið, þá
mun eg voga undir vinskap yðvarn, að gera yður
þar nokkra ávisun á, svo brúðgumanum bezt líkaði,
en þjer ljetuð þá ekki stóra peninga úti. Og nú