Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1896, Blaðsíða 190

190
fullkomnaði það gleði mína, sem Jónas skrifar mjer seinna,
að þjer hafi gengið nokkuð í greipar til að starfa að og lifa.
við, og tel jeg þig nú sloppinn og vona að ávextir iðna
þinna komi í ljós með tímanum. Þú getur trúað því, að
mig gladdi þetta, eins og það hefir kvalið mig núna í nokkur
ár, að vita Alptnesingana nærri því með hverri ferð vera að
skrifa vinum sínum, að þú værir væntanlegur »med uforrettet
Sag«, — hefðir beðið Scheving að hjálpa þjer, svo þú gætir
komizt heim, eins og værir þú hálfgjörður »Arrestant« etc.
Jeg var búinn að heitstrengja með sjálfum mjer, að ef þú
hefðir dispútazíuna búna í ferðinni eða treystist til að ljúka
henni af hjerna, þá skyldi ekki standa svo á högum mínum,
að jeg ekki treysti á fremsta að koma henni á prent og þjer
niður aptur [til Khafnar] til að forsvara hana.-----
Fjölnir finnur enn ekki náð í augliti Alptnesingannav
nema Schevings, sem kvað þykja bezt um þennan árgang-
inn. Egilsen kvað segja, að Fjölnir sje orðinn »revolutio-
nært« rit og þykir mjer það heppilega til orða tekið
af manni, sem búinn er að kenna historíu í 20 ár og að lík-
indum ætti að vita, hvað »Itevolution« er. Jeg fann engan
þessara herra, þegar jeg kom á Alptanesið í suðurferðinni
nema Scheving, og var hann til mín hinn bezti, en Fjölni
nefndum við ekki. Jeg fann á synódus, að í þeim Lector
og sjera Arna var ofarlega þykkja til mín. Hvað þeim
fyrra viSvíkur, læt jeg mjer það litlu varða; sjera Árna hefði
jeg ekki angrað á n/ með hugleiðingunni um líkræður ís-
leifs, en jeg varaöi mig ekki á, [að] þær kæmu svo fljótt á
prent. Sveinbjörnsen komst jeg að, að væri mikillega reið-
ur »egtabandssnærinu«, — jeg held þú hefðir líka átt að
hlífa honum við því, auk þess, sem mjer þykir bagan sem
»Lejlighedsdigt« ekki fara svo tiltakanlega illa. Hann hafði
sagt, þeim væri nær helvítunum arna (o: útgef. Fjölnis) aS
taka examen; en Magnús Hákonarson gaf honum í skyn, að
sumir þeirra hefðu náð exameni ekki öllu síður en sumir
eldri. Meðal krítiskra athugasemda Sveinbjömsens var þaS
eitt, að þessir »púristar« forköstuöu öllu, sem ætti sjer líkt
í einhverju öðru máli. Magnús bauð sig til að sanna, að