Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1896, Blaðsíða 195
195
meðan ekkert byðst betra. Jeg ætlast ekki til, að nafn mitt
lifi lengi, eptir að jeg er fráfallinn, en vil iim fram alt fara
með þá meðvitund í gröfina, að jeg hafi látið mjer mest
ant um af öllu að vera til nytsemi. Jeg má búast við,.
að þú, til að verða á öðru máli, álítir það auðvirðilegustu'
eptirmæli! — Að umskapa heiminn með Ideer, gjöra Revolu-
tion í sannleikans ríki, það er fyrsta umhugsunarefni slíkra
sálna.
Þú bregður mjer um eitthvert rækals >>juste milieu<í.
Jeg veit ekki hvað þú meinar, en get því síður lagað mig-
eptir þjer, sem þú hefir enn ekki birt, hver þín pólítiska
trúarjátning er. Jeg hugði ekki, þá við settum F[jölni] á.
stofn, að þið ætluðuð að láta mig einan fara oröum um;
landsins gagn og nauðsynjar, og setja mig svo út fyrir öll-
um skellunum. Þið buðuð þó löndum okkar upp á eitthvað,
þegar þið sömduð boösblaðið, og ykkar var eins að skrifa fyr-
ir þv/, þó jeg færi að bulla með ykkur, því ykkur stóð inn-
an handar að byggja því út með öðru betra. — — Þú mælt-
ist til að fá skammir, og jeg þykist nú hafa gjört afsökun
mína. — —
------Þegar jeg eptir aftali bjóst við, að farið væri að
prenta Viðeyjar-ritið, skrifa þeir mjer þar syðra »Medarbej-
derne«, núna eptir nýárið, að þeir sjeu gengnir úr skaptinu.
Jeg heimta nú reyndar af Sekretera, [að hann] haldi áfram
ritinu samt, því hann hefir samið við mig, en jeg get lát-
ið hann fá nóg efni núna fyrir það fyrsta. En jeg býst við,
að hann gjöri það ekki og læt mjer líka hægt um, af því
jeg veit, [að] hann hefir ekki pappír til að gefa út ritið,.
eins og jeg hafði áskilið. En af því tveimur ritgjörðunum
liggur á að koma á prent strax í vor, þeirri um cilþing og
um hugvekju Johnsens, þá hefi jeg oröið að gjöra svo ráð
fyrir, að Jónas sendi ykkur þær og biðja ykkur [að] lofa
þeim [að] koma í Fjölni.---------Jeg fjekk Kaupmannahafn-
arpóstinn í dag og rak mig strax á stykki um stiptamtmanns-
embættið, hvar Bardenfleth [stiptamtmaður] er hafinn til skýj-
anna. Þaðværi beturalt ótalað, því maðurinn ermesti aristókrat,
ló*