Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1896, Blaðsíða 191
191
það hefSi aldrei verið regla þeirra, kvaðst vilja taka til dæm-
is eitt orð, sem þeir þektu allir, — þetta litla orð »og«,
sem brúkað væri í Fjölni eins og í dönskunni etc. Þetta.
fór fram ,inter pocula1 suður á nesi. — —
Jeg tek nytt blað, er jeg kem til þess kaflans í brjefi
þínu, sem víkur á samtók ykkar til að halda Fjölni áfram;
jeg varð því næsta feginn, því það sýnir, að hugsjónin lifir,
sem lá til grundvallar fyrir Fjölni, þó sjálfur sje hann að:
dauða kominn, og jeg er enn sömu meiningar og jeg var í
öndverðu um það, að hún sje góð, og að annaö eins rit og
Fjólnir sje nauösynlegt á íslandi, en það er þeirra, sem út-
gefa, að útfæra hugsjónina betur en tekizt hefir hingað til,
og þá er helzt von, að það takist, þegar helztu vísindamenn-
irnir, sem við eigum, leggja vit sitt saman til þess. Eina
vonin íslands er núna, þar sem þið eruð og þeir, sem frá
ykkur koma. Alla, sem eldri eru en jeg, má hjer um bil
stryka yfir, þegar miðað er til að koma bókmentunum [áfram],
og jeg er ón/tur og kem engu áfram og er senn orðinn allar
götur á eptir tímanum, og þó gjörir heilsuleysið mjer verst
til. Þetta er mjer því gleðilegri vottur þess, að þið skiljið
þarfir tímanna. Fjölnir á altaf að vera eign þeirra, sem eru
að stúdera í Kaupmannahöfn! Þeir þurfa aö geta látið ein-
hvers staðar það, sem þeim hugsast, og þá er verkiö ekki vel
af hendi leyst, ef það getur ekki liðuglega svarað kostnaði
allra helzt ef nokkrir fjelagslimir og styrktarmenn eru heima.
En svo þykir mjer bezt fara, að þið bindizt heitum, að láta
hann ekki falla niður næstu 5 árin til.-----Hvað efninu
viðvíkur, þá ætla jeg ekki að leggja neitt til; jeg hefi sagt
ykkur svo margt um það, sem ekkert að kalla hefir fundið
náð hjá ykkur-------. Jeg treysti ykkar conduite allra sam-
an fullkomlega, til að koma þessu öllu fyrir, eins og hagan-
legast er, og jeg undirskrifa því ósjeð það, sem þið takið til
ráðs. Jeg ætla að vera í fjelaginu meöan þið viljið hafa
mig — —. Jeg sendi ykkur ritlinga hjer eptir eins og hing-
að til öðru hverju, þegar hentugleikar mínir leyfa, og megið
þið fara með þá eins og ykkur þóknast og ekki hlífast við ;
að leggja þá til síöu, ef ykkur ekki líka þeir. — —