Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1896, Blaðsíða 176
176
muni að halda þessu á Fjölni samt hjeSan af, og því er jeg
aldeilis samþykkur; en mjer synist vera farsjálnisregla með
þetta eins og annað, ef þvílikt kæmi til stríðs, að vera ekki
of harðsnúinn við sínar meiningar, því það skaðaði svo óvenju
Itask okkar og stytti sjálfsagt aldur hans.
Illa þótti mjer, að ræðan mín gat ekki komizt í Fjölni,
ef hún annars er verð að prentast óumbreytt, því-------------hún
var stíluð á móti því orði eða óorði, sem strax fór að fara
af prestskap mínum og komið er um land alt — —. En
mjer kernur samt ekki til hugar að gefa ykkur skuld á þessu
— — °g je8 gjöri ráð fyrir, þegar jeg fæ Fjölnir að lesa,
að ekkert standi þar, sem jeg vildi burtu í hennar stað, jeg
veit nefnilega af þessurn þætti þínum, Jónasar og mínum, sem
til samans munu sjer í lagi eiga að gefa honum að þessu
sinni álit og má enginn þeirra vera burtu, og sje jeg með
gleði, að minn sje þar langverst af hendi leystur, eins og
.jeg líka vildi einlæglega óskað hafa, því þá færist Fjölnir
nær því, sem við viljum hann verði, þegar jeg er minstur
postulanna, sem að honum starfa. — — Hitt þótti mjer
mikið mein, að þið hafið svipt mig haganlegu tækifæri og
ónytt mikla fyrirhöfn, þar sem þið hafið sleppt öllu, sem
: sagt var um rímurnar. — — Jeg þykist skilja, [að] þið
hafið ekki viljað halda uppi lofi Sigurðar Breiðfjörð, en það
mátti þá draga dálítið úr því. — — Mjer synist líka Sig-
urður greyið eins og hver annar eiga sitt, og hans iðrun ept-
ir flasi sínu, að kveða um okkur, hefði orðið stærri, ef þetta
hefði komið á prent. Hann var nefnilega í Reykjavík um
lestirnar og ráðfærði sig við stiptsprófast, hvort hann ætti
að gefa út kvæði þetta með sínum öðrum ,opusculis poeticis',
sem nú eiga að koma út í Viðey, og urðu þeir samdóma í,
að það væri ekki tilhlyðilegt.-----------Jeg fann ekki Breið-
fjörð, en Skúli Thórarensen skammaði hann eigi einungis
fyrir það, [að] hann hefði farið að yrkja um Fjölni, heldur
og hvaða handaskömm það væri, og þá sagði Breiðfjörð:
»Hafi jeg bölvaða skömm fyrir það, — jeg var keyptur til
þess, — og hættu nú að skamma mig, Thórarensen minn!«--------------