Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1896, Blaðsíða 125
125
með yðru orðlofi mun eg verða berorðari hjeðan af
«n hingað til. Munu þjer og bezt um bera viðmig,
þó eigi verði öllum orðum svo hagað sem vera
skyldi, en bið allar biúðkonur, þær sje þetta ráð
mitt styrkjandi, svo framgengt verði. Ef svo kann til
að bera, að brúðguminn þar að komi, áöur en þess-
ari veizlu er lokið, þá skulu þjer biðja hann vera
glaðan og guðvelkominn með allt það bezta til er,
«g ertu þá ekki frá skilin; er mál náttskemtunar,
því framorðið er. Þá samir yður vel að láta til
reiðu hálfa sængina hjá yður, því þá munu flestar
fullskipaðar vera, en það samir eigi, að þjer rýmið
meira fyrir einum en hálfa sængina; þykir honum þá
vel launaður annar gripurinn. . . . Takið kærlega
með (= við) kossunum, og kynnið svo atvikin; mun
hanD þá að geyma, að þjer hafið gull á höfði, og
er hægra að ganga með og sitja meðen liggja; því
muD hann það af þjer taka1 2 ... Mun eg í (ei?) tæpa á
þvi, er eg hefi áður til vikið; takið hann í fang með
hæversklegum hvílukossum og hægum hálsföngum,
og innilegum atvikum, og allri þeirri kvenlegri
prýði og kurteisi, sem hæverskri brúði ber að veita
sínum brúðguma . . ,a, en því tala eg svo lágt, að
ekki vildi eg að allir heyrðu. En þessa gripi alla
1) Hjer er átt vifí þann sið, að línkonur færðu brúðina
úr öllum klæðum nema höfuðbúnaðinum áður en brúðgum-
inn kom í sængurhúsið. En er brúðguminn kom til, tók
hann höfuðbúnaðinn af brúðinni, þar sem hún lá í sænginni;
mun því hafa fylgt einhver formáli og viðhöfn, svo sem
flestu öðru. Þetta var almennur siður um öll Norðurlöndog
víðar og heflr tíðkazt sumstaðar til skamms tima.
(Smb. Troels Lund: Bryllup 401.—3. bls.).
2) Hjer hefir verið slept stuttum köflum á þrem stöðum,
■er eigi mundu þykja vel sæmilegir á þessum tímum.