Andvari - 01.01.1972, Side 10

8
ÞORSTEINN B. GÍSLASON
ANDVARI
um fyrir það. Ég veit líka, að í löngum fjarvistum hans frá heimilinu mæddi
allmikið á hennar forsjá og hennar umhyggju, og í því efni stóð hún sig,
þessi bókhneigða og greinda lcona, með ágætum, en sarnt sem áður verður
því ekki á móti mælt, að þrátt fyrir sín margvíslegu og rimafreku störf utan
heimilis, þá setti hann þó með snyrtimennsku sinni og reglusemi sinn svip
á þetta stóra myndarheimili áratug eftir áratug.
En ævistarf Guðmundar Ólafssonar var undið ýmsum fleiri þáttum en
húskapnum. Hann ávann sér fljótt traust og álit sveitunga sinna og annarra,
sem kynntust honum vegna góðra hæfileika sinna og mikilla mannkosta.
Kunnugir voru þó sammála unr það, að hann var allra manna lausastur við
að trana sér frarn eða sækjast á nokkurn hátt eftir opinherum virðingarstöð-
um. En menn fundu það og skildu, að honum var óhætt að treysta í öllum
greinum, og hvað sem hann tók að sér að gera, fór jafnan farsællega og vel
úr hendi. Það var sem hamingja fylgdi honum í öllum störfunr hans. Hann
flanaði ekki að neinu, en hraut til mergjar hvert mál, sem hann átti um að
fjalla, og skildist ekki við það, fyrr en honum var það fullljóst orðið. Sam-
vizkusemin og réttsvnin var með afbrigðum mikil, og aldrei mun hann hafa
léð því máli lið, sem hann áleit ekki vera rétt. Heiðarleikinn og drengskap-
urinn leyfði honum það ekki. Þótt hann væri sérlega gætinn og hygginn í
fjármálum, þá var hann í eðli sínu mikill framfaramaður og hugsaði ekki
um sinn eigin hag, þegar því var að skipta. Hann studdi hvert það mál,
sem hann taldi, að horfði til umbóta og framfara fyrir samfélagið, hvort sem
var í þrengri eða víðari merkingu. Hann var við flest velferðarmál sveitar
sinnar riðinn að rneira eða minna leyti og um langt árabil í sveitarstjórn og
oddviti hennar um skeið. LJrðu þar stundum átök nokkur um ýmis mál, t. d.
vegabætur, skólamál o. fl. Var hann jafnan framarlega í flokki þeirra, senr
mest vildu húa í haginn fyrir framtíðina. Sjálfur var hann einn af hæstu
gjaldendum sveitarinnar, en það dró ekki úr áhuga hans fyrir umhótum,
þótt þær hefðu allmikinn kostnað í för nreð sér.
Sýslunefndarmaður hreppsins var hann svo áratugum skipti. Vann hann
þar á svipaðan hátt og heima í sveitinni að umbótamálum héraðsins og lá
ekki á liði sínu. Naut hann þar meðal samnefndannanna sinna óskoraðra
vinsælda og virðingar.
I stjðrn Kaupfélags Húnvetninga átti hann sæti í seytján ár og sat oft
aðalfundi Sambandsins. Atti samvinnuhugsjónin rík ítök í huga hans og