Andvari - 01.01.1972, Page 140
138
HELGI SÆMUNDSSON
ANDVARI
mennirnir hlýða
undrandi á sönginn
og tífna í nýjar
snörur.
Enn gleggra dæmi er þó kannski ljóðið ,.Spunakonur“. Það sannar, hvað þessi
mælski maður agar skáldið í sér strangt:
Úr Ijósi ihaustmána, hélu
og hvítum kvöldskýjum spinnur
tíðin silfraðar 'hærur
henni, er situr ein
með sauðgráar kembur í skauti
og skammdegisvökuna þreyir
við suðandi rokk, unz
söngur ans hljóðnar
og systurnar 'fagnandi nema
í næturkyrrðinni boð um höf:
berið nú spunann fram.
Von sinni og trú lýsir Einar Bragi svo af næmri smekkvísi í kvæði eins og
„Eilífbjartur er vor draumur“. Þar er mikið sagt fáum orðum og 'þó enn meira
gefið í skyn:
Eilífbjartur er vor draumur:
heimta djúpt úr 'huldum sjóði
sömu mynd a!f glöðum bömum,
strjúka buntu dagsins skugga,
sjá þau leika þar á ströndu
sem vér 'héldum ung frá landi,
hverfa sjálf að nýju á leikinn,
gera fley úr liljublaði,
hlaða rúm þess trú og vonum,
ýta fari voru úr sandi,
sjá það boriö óskavindi
alfs, sem er og lifað 'hefur,
rnóti deginum er kemur,
iþcgar stjarnan rauða kviknar
og vér göngum sigurglaðir
veginn fram í vöku bræður.