Andvari - 01.01.1972, Síða 149

ANDVARI
ÍSLENZK LJÓÐLIST 1969—1971
147
Blessuð snædrottningin mín
sú gerir það eikiki endasleppt.
Ekki þartf ég að skammast mín fyrir barnið í kirkjunni.
Hvað um kjólinn, stúlka mín.
Með svona rós í barminum tekur enginn dftir honum.“
Og systir mín roðnaði af gleði
en við öll í kringum ihana og hlóum
ogvissum aðhún yrði langfallegust
þegar lnin gengi inn kirkjugólfið
með rósina hvítu í baiminum.
Það er heldur en ekki farið ,að muna um konurnar á íslenzka skáldaþinginu.
VII'
Vísur jarðarinnar (1971) varð síðasta Jjóðabók Þorgeiits Sveinbjarnarsonar.
Hann dó 'hálfu ári ,áður en hún kom út og lauk henni sjúkur maður.
Vísur Bergþóru voru á sínum tíma skemmitileg nýbreytni í íslenzkri ljóða-
gerð. Þorgeir tók þar upp orðaleiki með augljósari Jistrænum árangri en fle(st
skáld okkar. Samt var bókin eins konar æfing. Svo ,orti Jiann Vísur um draum-
inn, en þar gerðist Þorgeir sá margslungni Jistamaður, sem Vísur Bergþáru gáfu
nokkurt fyrirlieit um. Vísur um drauminn verða sennilega taldar mesta l>ók
lians, en Vísur jarðarinnar sæta eigi að síður tíðindum. Vinnuþrek :'skáldsins
hafði raunar dofnað, J>egar Þorgeir lagði feigur síðustu hönd á þessi kvæði, en
samt ber lítt á þreytumerkjum. Idins vegar ræðst hann ekki í slík ^stórræði sem
hugur hans stóð til áður. Flokkurinn „Landhelgi" er naumast eins rismikill og
flokkarnir „Landslag" og „KjarvaJsstemma" í Vísum um drauminn. Heimspeki
skáldsins er líka stundum óljósari en fyrrum og samræmist varla alltaf skáld-
skapnum eins og þyrfti. Aftur á móti dregur Þorgeir upp í mörgum þessum
kvæðum ógleymanlegar myndir og túlkar hins vegar svo einlæga tilfinningu,
að maður drúpir liöfði. Flest ljóðin í Vísum jarðarinnar eru órímuð, en lesand-
inn veitir smíðislagi þeirra ’tæplega adiygli. Slíkum tökum liafði Þorgeir Svein-
bjarnarson náð á aðferð sinni, þar ,sem hljómur og rnynd fara saman og mynd
og hljómur.
Náttúruskyn Þorgeirs var einstakt, enda til komið af barnsglaðri reynslu og
ljúfsárri endurminningu, er hann þóttist oft tjá sem tilhlökkun. Kvæðið „Hvers
vegna?“ lýsir því, hvað sú kennd .skipti hann miklu: