Andvari - 01.01.1907, Síða 30

24
Páll Jakob Briem.
almennrar hylli og trausts almennings; auðvitað gat
ekki hjá því farið, að maður eins og hann ætti öll-
uga mótstöðumenn, en óvini átti hann fáa. Að hann
haíi náð tökum á alþýðunni fjekk jeg ljóst dæmi um
daginn áður en hann dó; þá mætti mjer á götu ó-
breyttur verkmaður, sem jeg ekki þekkti ísjón;hann
stöðvaði mig, og spurði mig um, hvort cngin von
væri til að P. Br. mundi lifa, og þegar jeg svaraði
honum, að því miður væri engin von, þá stundi
hann þungan.
Laugardagskveldið 10. desbr. 1904 hjeldu nolckrir
bæjarhúar kláðalækni O. Myklestad gildi; P. Br. var í
samkvæminu, hann var mjög kátur um kveldið, og Ijek á
ahs oddi. Nokkru fyrir miðnætti urðum við 3 samferða
úr veizlunni P. Br., Björn ritstjóri Jónsson og jeg,
þangað til vegir skildust. Hvorugan okkar Björns
gat þá grunað, að næsla laugardag væri P. Br. liðið
lík. Þá sá jeg minn gamla og reynda vin í síðasta
sinn. Næsta mánudag greip hann lungnabólga, sem
var væg 2 fyrstu sólarhringana, en úr því magnaðisL
mjög, svo að hann þjáðist mikið og bjóst við dauða
sínum; síðustir dægrin var lífinu haldið við með æs-
andi meðulum, uns hann andaðisl á fyrstu stundu
eptir hádegi laugardaginn þann 17. desbr. 1904.
Þetta óvænta lát hans á bezta aldri, 48 ára, hans
sem að margra áliti virtist eiga svo mikið óunnið starf
eptir, hans er hal'ði svo mikla hæíileika, og víðtæka þekk-
ingu á nálega öllum áhugamálumþjóðarinnar,greip mjög
hugi manna, og ínargir hafa þá vafalaust hugsað, að
»Islands óhamingju verður allt. að vopni«, og það er
enginn vaíi á því, að það var rjetlmælt, sem síra Ól-
afur fríkirkjuprestur Ólafsson sagði i sinni snjöllu
Jiúskveðju eptir hinn látna, að þessi atburður hefði
varpað skugga á jólagleði margra manna. En á P.
Briem sannasl hið íbrnkveðna:
Að eptir lifir mannorð mætt þó maðurinn deyji.
Kl. J.