Andvari - 01.01.1907, Síða 158

152
fjóðfundurinn 1851.
nefnda skoðun hlaut einnig að gera sig gildandi hjá mjer,
að svo miklu leyti sem jeg gat ekki talið mjer það lieimilt
að gefa neinum fundarmanna orðið, eplir að konungsfull-
trúi i nafni konungs liafði slitið fundinum. /
Jeg þykist þannig mega vænta þess, að svo verði álitið,
að jeg hafi hegðað mjer eins og skylda og samvizka
bauð mjer og eins og heiðarlegum og hollum þegni sæmir,
og að ákæra sú, sem gegn rnjer heflr verið hafin, verði á-
litin rakaiaus mcð öllu. Ennfremur leyíi jeg mjer að vænta
þess, að stjórnin af rjettlætistilfinningu sinni geíi mjer í
máli þessu þá rjetling, sem hún álítur, að jeg eigi skilið,
og sem jeg þarf að fá, til þess að getagegnl embætti mínu,
svo að gagni sje á þessum erfiðu tímum.
Að öðru leyti get jcg ekki leitt hjá mjer að bæta
við þeirri almennu athugasemd, að ef stjórnin ekki i tíma
og á öflugan liátt bælir niður þann ofsa og æsingu, sem
farið er að brydda á lijer á Iandi einkum meðal embættis-
stjettarinnar, þá mun vafalaust með tímanum hljótast af
því óþægindi og ef' til vill sorglegar afleiðingar fyrir landið.
Enn þá er hæ'gt að koma í veg fyrir slíkar afleiðingar, því
æsingin hefir enn þá ekki fest rætur meðal almennings—,
en sje henni sífelt haldið við, getur liún vaxið, og þámunu
hinar skaðlegu afleiðingar sýna sig.
Að endingu verð jeg að bæta því við, að jeg veit það
með vissu, að nokkrir af fundarmönnum, sem hafa skrifað
undir brjeflð til mín, liafa svo að scgja vcrið þvingaðir lil
þess. Að vísu er ekki hægt að afsaka alveg slikan veik-
leika, en þeir sem mcð ofljeldisverkum, eða því sem næst,
hafa tælt aðra iil þeirra verka, sem þeir eptir beztu sann-
færingu sinni ekki voru samþykkir og síðan hafa iðrast
eptir, eru þó miklu sekari og verðskulda því strangari
ofanigjöf.
Reykjavík, 11. ágúst 1851.
I’. Melsted.
Eins og kunnugt er kaus fundurinn 3 menn, Jón
Sigurðsson, Jón Guðmundsson og Eggert Briem, til
|>ess að fara á konungsfund og hera fram fyrirhann
mál íslendinga svo og kærur yfir aðferð Trampes.
Þeir Jónar fóru, og liöfðu meðferðis ávarp til kon-
ungs undirskrifað af hinum sömu þjóðfundarmönn-
um, sem áður eru taldir, og að auki þeint Sveini