Eimreiðin - 01.07.1939, Síða 59

EIMREIÐIN
LITLI STÆRÐFRÆÐINGURIXN
291
sogn. Honum fór ört fram í nótnalestrinum. Smávöxnum
fingrunum jókst brátt þróttur og leikni. En það sem mér þótti
enn eftirtektarverðara var, að hann fór að búa til smálög
sjalfur. Nokkur þeirra skrifaði ég upp, um leið og hann
spilaði þau, og ég á þau ennþá. Flest þeirra voru kanons1)
þótt undarlegt megi virðast, hugsaði ég þá. Þau urðu að
hreinustu ástríðu fyrir honum. Þegar ég útskýrði fyrir hon-
l,m eðli þessarar tegundar tónlistar, varð hann ákaflega
hrifinn.
..Það er fallegt,“ sagði hann fullur aðdáunar. „Fallegt,
iallegt, — og svo létt.“ Aftur ollu þessi orð af vörum hans mér
l,ndrunar. Kanon er, þegar öllu er á botninn hvolft, svo áber-
andi einfalt. Upp frá því eyddi hann mestu af spilatíma sin-
Um í að búa til og útsetja sína kanons sér til gamans. Þau
v°ru oft sérkennilega snjöll. En við samningu laga á öðrum
SN,ðum tónlistarinnar reyndist hann ekki eins frjór og ég hafði
v°nað. Hann samdi og útsetti tvö eða þrjú hátíðleg smálög, sem
fíktust sálmum, og auk þess nokkur fjörugri lög, líkt og her-
góngulög. Þau voru auðvitað óvenjuleg, þegar tekið var tillit
f’k að barn hafði samið þau. En ótal mörg börn geta búið til
e,tthvað óvenjulegt. Við erum öll snillingar fram að tíu ára
alúri. En ég hafði vonað, að Guido væri barn, sem verða mundi
Sn,llingur, þegar hann væri orðinn fertugur, og að því leyti var
na°. sem óvenjulegt var hjá venjulegu barni, ekki nógu ó-
Venjulegt hjá honum. „Hann er víst enginn Mozart,“ sagði
" 'sabet, þegar við spiluðum lögin hans, og ég var á sama
Jllali- h-g verð að játa það, að mér fanst ég nánast hafa verið
1 tur órétti. Því sem minna væri en Mozart, fanst mér ekki
Sauinur gefandi.
j ,^e1- Hann var enginn Mozart. En það átti eftir að koma i
s> að hann væri að minsta kosti eins framúrskarandi, þó
°ðru sviði væri. Það var morgun einn snemma uin sum-
> sem ég sá þetta. Ég sat við vinnu mína í notalegum
v gga á svölunum, sem sneru í vestur. Guido og Robin
3111 leika sér i litla trjágirta garðinum fyrir neðan. Þar
keniu ^*nS'i0nar ettirliking i margraddaðri tónlist, ]>ar sem sama lagið
Ur altur og aftur í mismunandi röddum (t. fl. „Meistari Jakob“). Þýö.