Eimreiðin - 01.07.1939, Blaðsíða 107

eimreiðin
FORNRITAÚTGÁFAN
339
leiðrétti fjarstæður greinarhöfundar að nokkru leyti, þótti
ekki ástæða til að svara henni af hálfu Fornritafélagsins.
í'óroddur á Sandi kveðst ekki vita hvort þessar „þungu“
°g ..óbilgjörnu ásakanir“ séu á rökum reistar. — Ég get ekki
stilt mig um að láta undrun mína í ljós út af því, að hann
skuli halda þessum „þungu ásökunum" á lofti, án þess að hafa
hugmynd um, hvort heldur þær hafa við nokkuð að styðjast
eða eru einungis illkvitnislegur uppspuni greinarhöfundar.
Avalt verða einhverjir til að trúa slikum dylgjum, þó þær séu
rakalausar með öllu. Ætti því að mega vænta þess, að slíku væri
ekki kastað fram að gersamlega órannsökuðu máli.
Það er ekki hægt um vik að færa beinar sönnur á, hvað
fyrir okkur, forgöngumönnum Fornritafélagsins, vakti, er við
§engumst fyrir stofnun félagsins, en ég get fullvissað Þórodd
a Sandi um, að við gerðum það ekki til framdráttar einstök-
Um rnönnum, heldur lágu til þess þær hvatir, sem ég hef skýrt
Þ’á hér að framan. — Þóknun útgefenda hefur eingöngu verið
nnðuð við það, að unt sé að fá færa menn til starfsins og gera
Þl þeirra fylstu kröfur, en undir því var það komið að útgáfan
næði tilgangi sínum. Sé starfið illa borgað, er þetta ekki unt.
heir, sem lesa hæði formála og skýringar með athygli, hljóta
emnig að sannfærast um það, að starf útgefenda er bæði vanda-
Samt og tímafrekt. Ein stutt skýring getur stundum kostað
ntgefanda milda rannsókn. Þóknunina mátti því ekki nema
niJög \áð neglur. Hefði það verið gert, var hætt við að ekki
fengjust hæfustu menn til starfsins og verkið þá orðið ver
l*nnið. Til að fyrirbyggja misskilning er rétt að taka það fram,
að þeir menn, sem lesa prófarkir að ritunum með útgefendum
°g útgáfustjóra og fara stundum yfir handritið að meira eða
nnnna leyti, gera þetta ókeypis. Eigi tekur stjórnin heldur
neina þóknun fyrir störf sín.
Það er auðvitað, að útgáfu Fornritanna er ekki kastað í hend-
Urnar á hverjum þeim manni, sem kynni að vera fús til að
faka það starf að sér. Ef með „útvöldum mönnum“ er átt við
Þa menn, sem að áliti félagsstjórnarinnar og útgáfustjóra eru
hezt kjörnir til starfsins sökum lærdóms og vandvirkni, er
»asökunin“ að því leyti réttmæt. En sú virðist ekki vera hugs-