Stígandi - 01.04.1947, Page 12

Stígandi - 01.04.1947, Page 12
— Guð minn góður! Ertu ekki meidd? sagði hann. — Af hverju ætti ég að vera rneidd? anzaði stúlkan hlæjandi, reis á fætur og dustaði af sér með hendinni. Hún var í Ijósri blússu og dökku pilsi, með gúmmískó, liávax- in og dálítið þrekleg og hárið stýft um herðamar. Hrossin höfðu nú numið staðar og' rifu í sig sætgresið við ána. . Rauður hljóp einn um með tauminn uppi og náði ekki niðri að bíta. — Þetta var mér að kenna, mælti pilturinn hlýjum rómi. — Hvað? Nei, þetta er ekkert. Maður beinbrotnar nú varla af því að velta hérna ofan í rnjúkan nrosann. Svo hljóp hún af stað að liandsama hestinn sinn. Hann gekk til hennar og hjálpaði henni að ná hestinum. Orðalaust snaraði hún sér á bak og kallaði á hundinn, sem hlaupið hafði upp að tjaldinu í rannsóknarferð. — Hvað heitirðu? sagði hann. — Ekkert. — Heyrðu, stúlka litla, senr ekkert lreitir. Hvert ætlarðu með alla þesisa hesta? — Heinr, sagði stúlkan og leit nú dálítið storkandi á gestinn. — Og lrver af bæjunum er svo auðugur að eiga þig eins og þú ert falleg og rösk? — Enginn þeirra. En nú verð ég að lrraða nrér. — Bless! — Lof nrér að tala við þig hálft orð, sagði Doddi og tók um beizlisstengurnar. Stúlkan reiddi upp keyrið og Rauður ókyrrðist. — Enginn tínri. Það er beðið eftir hestunum. Slepptu! Hann sleppti taumununr. Hér voru völdin í annarra lröndum enháns, fannst honunr. Hundurinn Irljóp í stóðiðog á augabragði var allt konrið á harðaferð á ný. Þórður laxveiðimaður tók upp stöngina sína og' dró inn færið, sem lagzt lrafði í botninn og þvælzt í slýi. Félagi lians, Sigmundur, gekk til lrans. — Misstirðu lrana? Og konrinn í þetta fína færi, sagði hann og kínrdi. Meiddi lrún sig annars nokkuð? bætti hann síðan við með hluttekningu. — Þekkir þú fólkið lrérna á bæjunum? spurði ungi maðurinn. — Á, svoleiðis að skilja. Þekki og þekki ekki. Það heitir Þvergil hérna næst fyrir neðan. Líklega er hún þaðan. Bláskínandi fá- tækt og börnin ein ellefu éða tólf. Annars er þetta sæmilegasta fólk, ef fátæktin dræpi það ekki alveg og baslið. 90 STÍGANDI
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132
Page 133
Page 134
Page 135
Page 136
Page 137
Page 138
Page 139
Page 140
Page 141
Page 142
Page 143
Page 144
Page 145
Page 146
Page 147
Page 148
Page 149
Page 150
Page 151
Page 152
Page 153
Page 154
Page 155
Page 156

x

Stígandi

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Stígandi
https://timarit.is/publication/1085

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.