Stígandi - 01.04.1947, Qupperneq 78

hefði ritað og komið í verð grein eða sögu. Ég gat semsé ekki
látið mig dreyma um, að greiðsla fyrir handrit, sem ég sendi til
Ameríku, gæti borizt mér fyrr en eftir þrjá mánuði, þótt það
yrði tekið strax til birtingar.
Húsaleiguna hafði ég greitt í þrjá mánuði fram, en hvernig
mundi fara um matvælakaupin? Það virtist ógerlegt að láta þessar
100 krónur hrökkva, svo að ég lét slag standa, keypti mér tóbak
fyrir 20 krónur, því að reykja varð ég, ef nokkuð átti að verða úr
skriftunum, og síðan keypti ég sætar kartöflur og niðursoðið
kjöt fyrir nær allan afganginn. Þegar þetta væri uppétið, þá — ja,
korna tímar, koma ráð!
Þremur dögum síðar sat ég og barðist við að blása lífsanda í
grein um daglegt líf á Suðurhafseyjum. Allt í einu var kvatt dyra.
Þar var þá kominn Hop Sing í vagni sínum með þrjár vatnsmel-
ónur, eina vínflösku, eggjakörfu og liænu.
„Lítil gjöf — þú,“ sagði liann og hraðaði sér burt í skröltvagni
sínum.
Gjafmildi hans bjargaði mér. Vissulega voru sætu kartöflurnar
og niðursoðna kjötið nærandi, en ég gat orðið varla litið þennan
mat augum. í fyrstunni datt mér í hug að gæða mér þegar í stað á
hænsnasteik, en við nánari umhugsun varð annað ofan á: Ég batt
liænutetrið við staur úti undir kofaveggnum og gaf því nokkrar
rottuetnar kókoshnetur til að liöggva. Síðan sporðrenndi ég sex
eggjum og tók eftir það glaður að fást við greinarkornið, sem tók
nú skjótum framförum og varð brátt ftdlskapað.
Gufuskipið, senr sigldi einu sinni í mánuði milli Nýja Sjálands
og U.S.A., átti að koma til Papeete daginn eftir, og nú hugðist ég
koma handriti mínu með því. Til þess að spara mér fé, ákvað ég
að ganga til bæjarins. Endurnærður af eggjaáti og vínsopa lagði
ég af stað.
Það var glaða tunglskin, og meðan ég gekk rösklega eftir bugð-
óttum veginum, skemmti ég mér við að horfa á silfurglitrandi
lækina, sem steyptust niður hamraveggina eins og knipplinga-
bönd, og á brimöldurnar, sem brotnuðu inn yfir kóralrifin eins
og hvítur eldmúr. Frá húsum eyjarskeggja ómuðu í kveldkyrrð-
inni brot franskra og tahitiskra söngva og var gripið undir á gítar
eða leikið á harmoniku.
Undir miðnætti tók mig að svengja. Leið mín lá frarn hjá kofa
einum, þar sem innfæddur öldungur var í þann veginn að ganga
til snæðings með kerlingu sinni. Þau voru svo vingjarnleg að
156 STÍGANDI