Stígandi - 01.04.1947, Page 91

FERÐAÞÆTTIR UM SPRENGISAND
Eítir EIRÍK STURLU SIGURÐSSON
Skráð hefir Sigurður Eiríksson
II. ÞÁTTUR.
Góður ferðafélagi.
Fyrstu daga júlímánaðar árið
1928 lagði ég af stað suður á
Sand — þetta var ellefta ferðin
mín til að gera við vörðurnar á
Sprengisandi.
Félagi minn í þessari ferð var
granni minn og góðkunningi,
Sigurður Þorsteinsson, bóndi á
Hlíðarenda. Sigurðnr er Fnjósk-
dælingur að ætt og uppeldi —
knár og liarðfylginn drengskap-
armaður — hertur við vos og erf-
iði til lands og sjávar — fertugur
að aldri, er ferðin var farin.
Svo sem áður var um getið,
voru reknir niður tréstaurar sem
leiðarvísir, þar sem lengst var
aðdrátta um grjót í vörður. Nú
voru þessir staurar víða fúnir og fallnir. En ákveðið var, að í þess-
ari ferð skyldi ég hlaða nokkrar nýjar vörður í stað tréstauranna
föllnu. Af þeim sökum mundi ferðin taka lengri tírna en venju-
legt var, og við það var ferðabúnaður okkar miðaður allur.
Við fluttum með okkur dálítið af velverkaðri töðu, og mikið
af mat, til að gefa hestunum á Sprengisandi. En þar á auðninni
myndu þeir verða að standa og bíða, meðan við flyttum að grjót
og hlæðum hinar nýju vörður.
Við höfðum mikið og gott nesti, svo sem feitt kjöt, bæði saltað
og reykt, brauð, fleiri tegundir, liarðfisk og smjör — auk þess
kaffi og sykur.
Eirikur Sigurðsson.
STÍGANDI 169