Stígandi - 01.04.1947, Side 126

Stígandi - 01.04.1947, Side 126
valdi sínu, er ég misþyrmdi rauðbláum krabbaanga, sem engdist í ótta og kvöl í ryðgaðri dós. Ég minnist hins ljúfsára unaðar, sem það vakti mér að horfa á gullroðin skýin, er sólin fólst að baki þeirra, og hinnar óljósu kenndar urn paradísarmissi, sem blóðrautt endurskin kveldsólar- innar úr gluggurúðunum kallaði fram í sál minni. Ég minnist hinnar ljúfu höfgi, sem hljóðskraf laufsins felldi á lmg mér, þegar fyrstu dropar regnskúrinnar féllu á það. Ég minnist hinna kynlegu áhrifa, er ég skynjaði návist dauðans í fyrsta sinn, þegar ég sá höfuðlausan kjúkling, sem faðir minn hafði höggvið, hlaupa um. Ég minnist þess, hvað mér fannst guð hafa gert hundum og köttum mikla brellu, er hann skóp þá þannig, að þeir yrðu að lepja mjólk og vatn með tungunni. Ég minnist þorstans, sem greip mig, er ég sá tæran, sætan vökva sykurreyrsins drjúpa úr brotnum reyrlegg. Mér er fyrir barnsminni ofsaskelfing sú, er herpti saman á mér hálsinn og flæddi um mig allan á öldum blóðs míns, jregar ég í fyrsta sinn sá slöngu eina liggja samanhringaða og sofandi rétt fyrir fótum mér. Ég minnist hinnar orðvana furðu, er ég sá grís stunginn í hjart- að, kastað niður í suðuker, skafinn hárlausan, gerðan til, og orð- inn í einni andrá að lífvana skrokk, liangandi á járnkróki. Ég .minnist ástar þeirrar, sent ég ól í brjósti til hinna háu skóf- umvöxnu eika í jrögulli drottningartign þeirra. Ég minnist hinnar óljósu sultarkenndar, er ég fann til, þegar ég dró að mér angan nýslegins grass. Og ég minnist hins Jiögla ótta, sem gagntók mig á hljóðum, myrkum vetrarnóttum, Jregar dumb hljóð regndropanna buldu á þakinu.------- Dag nokkurn sagði móðir mín við mig, að við ættum að flytja alfarin til Memphis með fljótaskipi, sem héti Kate Adams, og í tilhlökkun minni lannst mér dagarnir, þangað til leggja átti af stað, aldrei ætla að líða. Á hverju kveldi vonaði ég, að næsta dag yrði lagt af stað. Hvað er skipið stórt? spurði ég móður mína. Það er eins og fjall, svaraði hún. Er eimpípa á því? Já, auðvitað. Blæs skipið? 204 STÍGANDI
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132
Side 133
Side 134
Side 135
Side 136
Side 137
Side 138
Side 139
Side 140
Side 141
Side 142
Side 143
Side 144
Side 145
Side 146
Side 147
Side 148
Side 149
Side 150
Side 151
Side 152
Side 153
Side 154
Side 155
Side 156

x

Stígandi

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Stígandi
https://timarit.is/publication/1085

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.