Tímarit Máls og menningar - 01.09.1988, Blaðsíða 114

Tímarit Máls og menningar
andlit
hennar að baki en lít ekki.
aðeins sól sem
ég festi á blað. á svikulum hugarhimni
hnígur hún um síðir til viðar.
konuna mun
ég ekki þekkja á götu né vita nafn hennar.
m
geng oft ónefnda götu. úr kjallara
tvílyfts húss berast mér stundum
kunnugleg högg lítilla hamra. ljúf-
sár kennd. *
vona og efa að þú sért
að gera eitthvað. . .
undir lokin þegar
gnestur í ryðbrunnum stáltaugum þínum
líktog í skíðlogandi sinu og járnaginn
er yfirkominn af málmþreytu mun þér
færður kaffibolli. dreypir varlega.
setur bollann á borðið. lýkur við að
vélrita næstsíðustu línu. um leið og
hægri hönd teygir sig eftir kaffinu
slær hún færslutakkann. valsinn skýst
til hægri. er fyrri til. skellir
bollanum. sjóðheitt kaffið drepur
gegnum handritið. blekuð orðin leysast
upp. síðasta línan á tvísýnu sundi.
stafir í sína átt hver.
reynir að
bjarga einhverju. þurrka. en brestur
minni er kemur að síðustu línu.
. . .sem má vart missa sig.
368