Tímarit Máls og menningar - 01.09.1995, Side 62

Skapti er sonur uppfinningamanns, en svoleiðis menn eru einkar vinsælir í
strákabókum. Það kemur sér vel að hafa flókna tækni á valdi sínu þegar mikið
liggur við.
Við upplifum atburði gegnum Kidda sem er „ljóshærður, með liðað hár
og sætur“ (Tár, 10). Til að okkur verði fyllilega ljóst hve góðum kostum hann
er búinn spyr hann Tryggva vin sinn hvort hann mundi vilja vera Kiddi.
Tryggvi svarar:
„Ég mundi vilja vera þú á sunnudögum þegar þú færð vasapen-
inga. Svo mundi ég vilja vera þú þegar Linda, systir þín, kyssir þig
því hún er svo falleg og þar að auki gæti ég alveg hugsað mér að
vera jafn myndarlegur og þú.“ (Með fiðring, 21)
Draumar Kidda eru ljósir allt frá fyrstu senu í fyrstu bók. Hún hefst á því að
Kidda dreymir að hann er að leika með íslenska landsliðinu gegn því ítalska
í heimsmeistarakeppni í fótbolta. Leiknum er að ljúka og ekkert mark hefur
verið skorað. Þá nær Kiddi boltanum, og honum
fannst hann öðlast kraft sem hann hafði aldrei fundið fyrir áður.
Hann lék ákveðið og hratt í áttina að markinu og á óskiljanlegan
hátt mistókst ítölsku varnarmönnunum að stöðva hann. Þegar
Kiddi nálgaðist vítateiginn hafði hann sólað fjóra Itali upp úr
skónum og áður en hægt var að bregða fæti fyrir hann dúndraði
hann boltanum að marki andstæðinganna. Þegar hann sá á eftir
boltanum fann hann sælutilfmningu fara um líkamann því hann
vissi að boltinn myndi rata rétta leið. Það mátti heyra saumnál
detta þegar boltinn fór í gegnum loftið og þandi síðan út net-
möskvana efst í markhorninu. Italski markvörðurinn stóð agn-
dofa og gat ekki komið neinum vörnum við. (Með fiðring, 7-8)
„Hann vissi að hann var hetja leiksins og honum hafði aldrei á ævinni liðið
betur,“ segir svo.
En þetta er bara draumur. f veruleikanum er Kiddi varamaður í A-liði 4.
flokks, og í fyrsta skipti sem hann fer inn á verður hann að athlægi fyrir að
skora sjálfsmark. Það slær þó ekki á dagdraumana sem verða ennþá nauð-
synlegri sálræn uppbót eftir auðmýkinguna. Áður en Kiddi fer í sveitina þetta
sumar lætur hann klippa sig. Hann horfir með söknuði á ljósu lokkana á
gólfi rakarastofunnar og segir við Hauk rakara um leið og hann borgar: „Þú
mátt alveg geyma hárið mitt ef þú vilt því kannski verð ég ffægur seinna."
(27)
Kiddi er í sveit hjá afa sínum og ömmu, en þó að sveitin sé ágæt er hún
ekkert efni í drauma. Skýr munur er gerður á sveit og borg í sambandi við
60
TMM 1995:3