Tímarit Máls og menningar - 01.09.1995, Qupperneq 76

Það var sólskin og blíða í Ævintýraskóginum, þar sem öll ævintýrin
gerast, þegar Dreitill skógardvergur kom að sækja dvergastuttbux-
urnar til Möddumömmu saumakonu.5
„... þar sem öll ævintýrin gerast.“ í einum og samaÆvintýraskóginum gerast
öll ævintýri, þar eiga öll ævintýri heima sem og allar persónur þeirra. Þar býr
líka söguhetjan okkar, Putti, og móðir hans Maddamamma. Hjá þeim hefst
sagan, nánar til tekið fýrir utan heimili þeirra í ævintýraskóginum. Þessi
fýrsta opna gefur smá sýnishorn af þeirri fjölbreytni sem þar þrífst. Allsstaðar
eru lítil ævintýri að gerast. Ekki einungis eru Maddamamma saumakona og
Dreitill skógardvergur að hefja sitt ævintýri, heldur sjáum við nokkrar litlar
hliðarsögur sem fylgja þeim út bókina. Hliðarsögurnar eru af músafjöl-
skyldu sem á sér bústað í húsvegg Möddumömmu, ketti sem reynir að veiða
mýsnar, gullfuglum sem leika sér, m.a. í rólu, og nokkrum fleiri íbúum
skógarins, froski, fiðrildi, hláturfugli og einhverskonar nagdýri. Þessi fyrsta
opna er líka gott dæmi um eitt af stílbrögðunum sem beitt er í bókinni,
myndirnar í sögunni eru notaðar til að fá lesandann til að fletta áfram. Vinstri
síðan er alveg „kyrr“, á henni er aðeins texti og gróður og smádýr sem mynda
um hann umgjörð og tengja við hina síðuna. Neðst í hægra horni hægri
síðunnar sjáum við hins vegar Dreitil skógardverg ganga út úr síðunni og
yfir á þá næstu. Til að komast að því í hvaða ævintýri hann ratar verðum við
að fletta. Textinn er í sama leik, spenna er sköpuð alveg síðast á hægri síðu,
þannig að lesandinn verður að fletta til að komast að því hvað hefur komið
fýrir:6
Skyndilega kvað við ógurlegur brestur í einu trénu. Dreitill fékk
eitthvað þungt í hausinn, húfan hans hvarf, Maddamamma vein-
aði og dvergastuttbuxurnar þeyttust í allar áttir.
Þetta er það síðasta sem við lesum á fýrstu opnunni, vinstra megin á þeirri
næstu blasir skýringin við. Putti hefur dottið niður úr tré og hafhað á Dreitli
vini sínum með fýrrgreindum afleiðingum. Ástæðan sem hann gefur fyrir
prílinu er þessi:
„Elsku Maddamamma, ég var bara að leita að gullepli og töffafugl-
um eins og prinsarnir í ævintýrunum. Og einmitt þegar ég sá einn
fugl, þá brotnaði greinin sem ég stóð á ...“
Þetta litla atvik hefur í raun sömu föflu og Skilaboðaskjóðan öll; Putti sést
ekki fyrir í ævintýraleitinni, og kemur þannig sjálfum sér í hættu og öllum
skóginum í uppnám. Það er ekki nóg með að Dreitill missi og óhreinki
74
TMM 1995:3