Gerðir kirkjuþings - 1994, Qupperneq 240

1994
25. KIRKJUÞING
13, mál
í fimmta tölulið er sjóðsstjóm veitt heimild til að lækka afgjald
vegna sérstakra skyldna eða álags á prestssetri, sem er ekki í tengslum við
sjálfan prestsstarfann beinlínis, t. d. vegna ásóknar ferðamanna. Ljóst er að
fleiri aðilar geta þurft að koma að því máli svo sem sóknamefnd ef það er
kirkjan á staðnum sem hefur aðdráttaraflið.
Eðlilegt og rétt er að stjóm hafi heimild til að ákveða að ákvarðanir
um lækkun skuli gilda tímabundið. Forsendur geta breyst auk þess sem
þetta felur í sér ákveðið aðhald til aðilja um að endurskoða ákvörðun
reglulega. Sú sérregla er sett að lækkun eða brottfall leigu vegna námsleyfa
megi ekki gilda til lengri tíma en níu mánaða. Sjónarmið þau sem að baki
þessari sérreglu búa eru þau að eðlilegt og sanngjamt þykir að sjóðurinn
torveldi mönnum ekki að taka námsleyfi, með því að innheimta leigu af
prestssetri á meðan, sem nýtist e.t.v. lítt eða ekki presti. Á því verða þó að
vera einhver takmörk. Ef menn fá lengra leyfi, t.d. launalaust leyfi í
framhaldi af námsleyfi, verða þeir einfaldlega að leigja prestssetrið þriðja
manni. Verði prestaskipti getur stjóm prestssetrasjóðs eigi að síður ákveðið
að ákvörðun haldist. Ástæður ákvörðunar get oft verið með þeim hætti, að
óþarft sé að binda þetta við tiltekinn prest.
Ef leigugjald er lækkað samkvæmt einhverri ffamantalinna heimilda
felur það þó ekki í sér að prestur sé laus allra mála að því er þann hluta
eignarinnar eða prestssetrið í heild varðar. Hann ber áfram sömu ábyrgð á
því og áður og verður að gera viðhlítandi ráðstafanir til umhirðu þess, ef
hann fer í leyfi. Að sjálfsögðu kæmi til álita að stjóm prestssetrasjóðs og
presturinn semdu um þetta á einhvem hátt. Aðalatriðið er þó, að presturinn
er ekki sjálfkrafa ábyrgðarlaus þótt leiga hans sé lækkuð.
Hér skal þó áréttað að skylda prestsins getur takmarkast af skyldu
þriðja manns, sem kann að hafa afnot hluta prestsseturs.
Um 7. gr.
Gera verður þá kröfú, að prestssetur séu ávallt nægilega vátryggð,
eins og verið hefúr.
Eins og getið var í skýringum við 3 . gr. reglna þessara býr sú hugsun
að baki að leigukjör fyrir opinberar jarðir séu eðlileg viðmiðun þegar
leigukjör fyrir prestssetur eru ákveðin. Ábúendur á opinberum jörðum
greiða alla skatta og skyldur af jörðinni og eignum á henni að meginstefnu
235