Ritið : tímarit Hugvísindastofnunar - 01.05.2017, Blaðsíða 136

135
Hvíta lygin hans Lenna verður skiljanlegri í lok bókar þegar hann varp-
ar hulunni af leyndarmálinu og í sömu mund raunverulegri ástæðu þess
að hann fór frá Rósu á sínum tíma. Hann hafði lofað Magdalenu á dán-
arbeði hennar að leyfa Rósu að eyða jafnlöngum tíma með Róberti einum
og þau Rósa höfðu átt saman. við uppljóstrunina veit Lenni ekki að Rósa
og Róbert eiga barn saman en því hefði hann getað afstýrt ef hann hefði
upplýst leyndarmálið áður en hann fór. Lenni kallar leyndarmálið „dálitla
sögu“ (184) og „dálítið fallegt ævintýri“ (184). Orð hans leiða hugann að
spurningunni hvort um sannleika sé að ræða eða hvort þetta sé saga sem
Lenni er að spinna, tilraun til að skýra á rökréttan hátt hvers vegna hann
yfirgaf Rósu 10 ára gamla. Ef leyndarmálið er satt hljóta lesendur að velta
fyrir sér hvers vegna Lenni sagði Róbert ekki frá því áður en hann fór og
jafnvel hvers vegna hann dvaldi ekki á Íslandi og tókst á við vandamálið í
samvinnu við Róbert og Rósu. En einnig má velta fyrir sér hvort leynd-
armálið hafi verið meginástæða þess að Lenni fór en af öðrum ástæðum en
hann gefur Rósu upp.
Þriðja ástæðan gæti nefnilega verið sú að Lenni fari vegna þess að hann
hræðist það sem gæti mögulega gerst ef hann héldi áfram að umgangast
Rósu. Ýmsar vísbendingar eru gefnar um að hann elski hana á annan hátt
en faðir á að elska dóttur en slíka ást ræða menn sjaldnast opinskátt og
því hefur Lenni séð þann kost vænstan að yfirgefa Rósu og koma þannig
í veg fyrir óæskilega hegðun af sinni hálfu. Í sögunni segir að Rósa lík-
ist „mömmu sinni svo mjög í einu og öllu að hann [þ.e.a.s. Lenni] þurfti
stundum að líta tárfellandi undan. Já, svo líkar voru þær mæðgurnar að það
var nánast ekkert í fari Rósu sem minnti á hann sjálfan“ (33–34). Lýsingin
er vísbending um að Rósa er ekki líffræðileg dóttir Lenna og staðfesting á
hversu mikið hún minnir hann á Magdalenu og hversu mjög hann saknar
hennar. Líkindin með mæðgunum ýta undir að Lenni finni til sömu til-
finninga í garð Rósu og hann fann til Magdalenu. Í kaflanum „Erfitt að
segja satt“ segir Lenni Rósu frá fyrirhugaðri brottför sinni. Kaflaheitið
er vísbending um að Lenni muni ekki vera hreinskilinn. Lýsing á líkams-
ástandi hans í kaflanum bendir til þess að honum líði illa en þar segir:
Hann hafði sjaldan verið jafnþungstígur, hafði líka andað ótt og títt,
kyngt oft einsog munnurinn á honum væri yfirfull ur af munnvatni en
loks hrutu orðin af vörum hans:
– Ég verð að fara í ferðalag. Ég verð að fara í burtu. (28–29)
„EINS OG ÆvINTÝRI“