Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1958, Qupperneq 180

1958
178 —
sín. Ekki þótti tiltækilegt að láta hann
vera einan, svo að hann var fluttur
í næsta hús.
Hann anzar, er á hann er yrt, en
svör eru treg og samhengislaus, og er
ekkert á þeim aS græSa um líSan
hans. Skoðun ieiSir í ljós útvíkkun á
h. sjáaldri og trega svörun viS ljósi,
mikiS minnkaSa reflexa og afl i h.
handlegg, er hann heldur hreyfing-
arlausum niSur meS hliS sér. 1 h.
gangliin er afl og reflexar allmikiS
minnkaS. BlóSþrýstingur 140/90, púls
84/mín. BlóShiti 37,6°.
Augljóst fannst mér, aS hér væri um
heilablóSfall aS ræSa, og var hann því
nokkru seinna fluttur á sjúkraskýliS
hér. Lá hann þar í átta daga, og
breyttist líSan hans ekki til hins betra
þann tíma, nema síSur væri. Var hann
þá fluttur til Beykjavikur, og fékk
nokkru seinna pláss á Landspítalan-
um. Hinn 10. marz var hann sendur
þaSan á Itíkisspítalann í Kaupmanna-
höfn til rannsóknar og væntanlegrar
aSgerSar. Bannsókn leiddi ljós blæS-
ingu yfir v. hluta heila. Var höfuS-
kúpan opnuS og blóShlaupiS numiS
brott. Vefjarrannsókn á blóShlaups-
himnunum benti til þess, aS þær væru
minnst 5—6 vikna gamlar. Líklegt
verSur því aS telja, aS þessi blæSing
liafi átt sér staS um þaS bil 5—6 vik-
um fyrir aSgerSina.
ViS brottför af Rikisspítalanum eru
batahorfur M. taldar vera góSar, engar
varúðarráSstafanir gerSar, en honum
ráðlagt að taka litils háttar af róandi
lyfi undir svefn næsta hálft áriS.
ViS heimkomu liitti ég M. aS máli,
spurði um liðan hans, og svaraði hann
því til, aS sér liSi vel, og hefSi hann
yfir engu að kvarta.
SíSan þetta var, hcfur M. aldrei leit-
að min vegna vanheilsu, og licf ég því
engin frekari afskipti haft af heilsu-
fari hans.“
í málinu liggur fyrir læknisvottorð
prófessors SigurSar Samúelssonar, yf-
irlæknis lyflæknisdeildar Landspital-
ans, dags. 5. nóvember 1957, er hljóSar
svo aS loknum inngangsorSum:
„Ofangreindur sjúklingur lá á lyf-
læknisdeild Landspítalans 7/2—10/3
’5G. ÞaS upplýstist samkvæmt sjúkra-
skrá, aS hann hefur fyrr á ævi veriS
hraustur og aldrei legið neinar langar
legur. Hann kemur hér á spítalann
vegna afleiðinga slyss, sem hann varS
fyrir í nóv. 1955, er sjúklingur datt
af vörubílspalli þannig, aS hann datt
aftur yfir sig og kom niður á höfuSiS.
Segir hann bilinn hafa staSiÖ kyrran.
Sjúklingur lilaut skurð á hvirfli, og
þurfti að sauma þaS saman. Hann
missti meðvitund, en vaknaði aS nokk-
urri stund liðinni, virtist þá sæmilega
skýr, fékk ekki uppköst, en kvartaði
um höfuðverk, svima og ónot fyrir
bringspölum. Var þá fluttur á sjúkra-
skýliS á ... Hann lá þar í 10 daga.
Hann fór þá heim til sín og reyndi
aS taka upp sín bústörf, var þá fljót-
lega tekið eftir því, aS hann lá meira
fyrir en vant var, var daufari og
sinnulausari en áður. Hann varS einn-
ig reikull í spori og hrösull. Hann
kvartaði þó ekki. EndaSi með, aS fólk
á næsta bæ tók hann til sín og lét
hann leggjast í rúmiS. Var þá læknir
sóttur, og var hann þá aftur sendur í
sjúkraskýliS á ... Honum hrakaði
stöðugt, varð ruglaður öðru hverju og
minnislaus. Magnlítill í hægri hand-
Iegg, gat ekki borðað sjálfur, varS aS
mata hann. Hann baS hvorki um mat
né drykk og sagði ekki annaS en já
og nei. Hélt hvorki þvagi né saur.
Þegar hér var komiS, var sjúklingur
sendur á lyflæknisdeild Landspítalans
til nánari rannsóknar. ViS skoðun hér
á deildinni segir svo:
Útlit eðlilegt. Hann segir fátt, virS-
ist muna lítið. Man t. d. ekki, að hann
liafi orðið fyrir höfuðmeiðslum. Sj.
virðist skilja nokkurn veginn þaS, sem
við hann er talað, en á erfitt með að
greina sundur hluti, svarar mest með
já og nei. ViS sérstaka taugarannsókn
finnst hægra ljósop stærra en það
vinstra. Hægri handleggur: Aukinn
tonus og byrjandi lömun, einkum við
hreyfingar í olnboga og minnkað afl
í h. hendi. Ekkert sérstakt athugavert
við skoðun að öðru leyti.
Rannsóknir: Þvag- og blóðrannsókn
cðlileg. Rannsókn á mænuvökva eSIil.
Eftir loftinndælingu upp í heilabúiö
koma frain einkenni um fyrirferðar-
aukningu vinstra megin, sem bent gat