Úrval - 01.04.1947, Side 54

Úrval - 01.04.1947, Side 54
52 TJRVAL stríður, að manni er ekki stætt. Slys af því tagi hafa viljað til. Ég man eftir tveim mönnum, sem eigi voru varaðir við í tíma, og það var þeirra bani. Þó að undarlegt megi virðast, sýnir athugun, að lokræsahreins- un er ekki óholl vinna. Sérstök tegund gulu hefir þó nokkuð gert vart við sig í okkar hópi, en hana má fyrirbyggja með sæmilegum þrifnaði. Kvefhætt- an er aftur á móti gífurleg. Niðri í lokræsunum er oft miklu hlýrra en uppi á götunni og erf- iðið auk þess æðimikið. Þegar menn svo koma upp blautir og sveittir, er ofkælingin tíðum á næsta leiti. Fólk segir stundum: „Missið þið ekki alveg lyktnæmina þarna niðri í ræsunum, herra Hawkins?" Ekki aldeilis! Lykt- næmi er mikils virði fyrir þann, sem lengi hefir unnið í lokræs- unum. Uppi í West End anga þau jafnvel af fágætum ilmvötn- um og baðsöltum. Andrúmsloft- ið fer eftir því, hvar í borginni þú vinnur. 1 kringum Piccadilly eru seldar ljómandi ostrur. Þegar þærhafaveriðmatreiddar og soðinu helt niður, nýtur maður reyksins af réttunum. Benzínlyktin er þó tilfinnanleg- ust. En ef þú glatar þefnæminni, áttu ekki lengur hægt með að átta þig á því, er gas safnast fyrir í lokræsunum. Það er blátt áfram furðulegt, hversu mikla forvitni ræsisopin í götunum vekja hjá fólki. Það spyr: „Eru ekki rottur þama niðri?“ „Nei,“ segjum við, „bara lokræsarottur." Nei, hinar raun- verulegu rottur koma ekki úr lokræsunum — þær koma frá húsunum í grendinni. Þegar rifið er gamalt hús, er búið til nýtt lokræsi, en oft látiðhjálíða að fylla upp það gamla. Þar myndast svo ágætis gróðrarstía fyrir rottukvikindin- sem þyrp- ast þangað úr öllum áttum. Að lokum verðum við svo að fara þangað niður og hreinsa til. Það er óskemmtileg vinna. Lokræsahreinsun er ekki fyrir alla, en hún á engan veg- inn svo illa við mig. Kaupið er þokkalegt og vinnutíminn styttri en við mörg önnur störf. Mér falla félagar mínir vel í geð, enda er stundum glatt á hjalla hjá okkur þarna á neðri byggðinni. Ef einn byrjar að syngja, eru hinir vísir með að taka undir. Þá má heyra lok- ræsarotturnar syngja í lok- ræsunum.
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132

x

Úrval

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.