Úrval - 01.04.1947, Qupperneq 116

114
ÚRVAL
„Ég er að komast að henni,
góða mín. Ég hefi tekið saman
heila ræðu, og við höfum ekk-
ert sérstakt fyrir stafni til
kvölds.“
,,Ég er dálítið kunnug högum
þínum, Lanny, að minnsta kosti
get ég getið mér til um þá. En
mér er ómögulegt að gizka á,
hverja af vinkonum þínum þú
myndir kjósa þér fyrir konu, ef
þú mættir ráða.“
„Ég skal játa, að ég hefi ver-
ið lengi að átta mig; en ég
hafði nægan tíma og hvað átti
ég að gera við hann?“
„Segðu mér nú alveg satt:
Hefir þú nokkurntíma elskað
Lizbet?“
„Ég er tregur til að nota
orðalagið „að elska,“ það er við-
sjált. Ég „elskaði,“ þegar ég
var ungur; það er sálarástand,
einkennt af taumlausri ástríðu
og dómgreindarleysi, sem getur
leitt til mistaka og sárra þján-
inga. Ég er þeirrar skoðunar, að
maður, sem er kominn yfir fert-
ugt, ætti ekki að láta leiðast út
í slíkt ástand — og því síður að
óska þess.“
„Ég heyri, að þú hefir undir-
búið ræðuna vel.“
„Trúðu mér, ég hafði heilan
mánuð til umhugsunar um borð
1 Oriole. Ég gat ekki sagt neitt,
en ég gat hugsað, og ég hefi
athugað allar aðstæður gaum-
gæfilega.“
„Allt frá því er þér varð ljóst,
að samlífið með Lizbet yrði leið-
inlegt ?“
„Alveg rétt. Það var lagt fast
að mér að giftast Lizbet, það
skaltu vita. Móðir mín og ann-
að skyldfólk mitt gerði það sem
það gat til að koma okkur sam-
an.
Fyrir föður mínum vöktu
fjárhagsleg sjónarmið, því að
Reverdy var orðinn mesti hlut-
hafi í fyrirtæki hans. Þegar ég
hitti Lizbet fyrst, þótti mér hún
góð og elskuleg stúlka, og ég
gat hugsað mér að giftast henni.
Hún hefir víst orðið ástfangin
af mér strax og ekki skipt um
skoðun síðan; það var óheppi-
legt, því að ég komst brátt að
raun um, að hún var gersamlega
áhugalaus um hugðarefni mín.
Starf mitt olli því, að ég varð
að umgangast fólk, sem hafði
mikla samúð með fasistum. Ef
ég hefði gifzt konu eftir mínu
höfði, hefði ég orðið að fela
hana og slíkur hjúskapur er
óskemmtilegur. Ég reyndi það
einu sinni, og ég veit, að hvorki
karlmaður né kona getur verið