Læknaneminn - 01.04.1994, Blaðsíða 135

fiURORIX
móklóbemíö
Geðdeyföarlyfiö frá Roche
• Skjótur og góöur árangur
viö geölægö meö eöa án kvíöa12
• Aukin skilvitleg starfsemi
hjá öldruöum34
• Fátíöar aukaverkanir,
lítil áhætta viö ofskömmtun156
• Einföld skömmtun,
150-300 mg 2svar á dag1
Áróra - Gyöja morgunroðans
Stefán Thorarensen
Síðumúla 32 • 108 Reykjavík ■ Sími 91-686044
Eiginleikar: Móklóbemíð er geðdeyfðarlyf. Verkun lyfsins byggist á því að það blokkar mónóamínoxídasa A (MAO-A) sérhæft og afturkræft. Þetta leiðir til
minnkaðra umbrota noradrenalíns og serótóníns. Lyfið er ólíkt eldri MAO-blokkurum, sem blokka bæði MAO-A og MAO-B óafturkræft, en því fylgir hætta á
hækkuðum blóðþrýstingi við inntöku týramíns (m.a. í osti). Aðgengi lyfsins við langtímanotkun er allt að 90%. Blóðþéttni nær hámarki um 1 klst. eftir inntöku,
dreifingarrúmmál er nálægt 1,2 1/kg og próteinbinding í plasma er u.þ.b. 50%. Helmingunartími í blóði er 1-2 klst. og lengist lítillega með vaxandi skömmtum.
Umbrot lyfsins eru háð skömmtum, það oxast nær algjörlega í óvirk umbrotsefni, sem skiljastút í nýrum. Abendingar: Geðdeyfð, aðallega innlæg geðdeyfð. Erfið
eða langvarandi útlæg geðdeyfð. Frábendingar: Bráð ruglun (confusio mentis). Meðganga ogbrjóstagjöf. Ofstarfsemi skjaldkirtils. Pheochromocytoma. Ofnæmi
fyrir innihaldsefnum lyfsins. Aukaverkanir: Algengustu aukaverkanir eru blóðþrýstingsfall, óróleiki, svefntruflanir, höfuðverkur og svimi. Stöku sinnum sést
kvíði eða ógleði. Sjaldgæfar aukaverkanir eru lystarleysi, þreyta, bjúgur, magaverkir eða ruglun (confusio). Milliverkanir: Milliverkun við týramín hefur ekki
klíníska þýðingu, en þó er mælt með því, að lyfið sé tekið inn eftir mat. Címetidín hægir verulega á umbrotum lyfsins og getur þurft að minnka skammta móklóbemíðs
um helming við samtímis gjöf þessara lyfja. Lyfið getur aukið áhrif adrenvirkra lyQa. Lyfið eykur áhrif íbúprófens og morfínlíkra lyfia. Hefja má meðferð með öðrum
geðdeyfðarlyflum (m.a. þríhringlaga lyíjum) strax þegar notkun móklóbemíðs hefur verið hætt og öfugt. Varúð: Hjá sjúklingum með skerta lifrarstarfsemi þarf
að minnka skammta. Sjálfsmorðshneigð getur aukist í upphafi meðferðar. Skammtastærðir handa fullorðnum: Venjulegur byijunarskammtur er 300 mg á
dag, venjulega gefið í tveimur til þremur deiliskömmtum. Gera má ráð fyrir, að full verkun fáist eftir 4-6 vikna meðferð. Þegar árangur kemur í ljós má lækka
skammtinn. Hámarksdagskammtur er 600 mg á dag. Taka á lyfið inn eftir máltíð. Sjúklingum með skerta lifrarstarfsemi verður að gefa minni skammta en hér
hafa verið nefndir. Skammtastærðir handa börnum: Lyfið er ekki ætlað börnum yngi'i en 12 ára. Pakkningar: Töflur 100 mg: 30 stk. (þynnupakkað); 100
stk. (þynnupakkað). Töflur 150 mg: 30 stk. (þynnupakkað); 100 stk. (þynnupakkað). Innihaldsefni: Töflur;N06 AG 02 R,B.Hvertafla inniheldur: Moclobemidum
INN lOOmgeða 150 mg. Tilvísanir: 1. Fitton Aetal.: Moclobemide. Areview of its pharmacological properties and therapeutic use in depressive illness. Drugs
1992; 43 (4): 561-596. 2. Angst J et al.: Efficacy of moclobemide in diffferent patient groups, a meta-analysis of studies. Psychopharmacology 1992; 106 (Suppl):
109-113. 3. Hannes Pétursson: The use of moclobemide in elderly depressed patients. 3rd International Symposium on Moclobemide, Vienna 29-31/3 1992. 4.
Wesnes KA et al.: The effects of moclobemide on cognition. J Neural Transm 1989; Suppl 28: 91-102. 5. Hetzel W: Safety of moclobemide taken in overdose for
attempted suicide. Psychopharmacology 1992; 106 (SuppD: 127-129. 6. Chen DT, Ruth R: Safety of moclobemide in clinical use. Clin Neuropharmacol 1993; 16
(Suppl 2): 63-68.