Læknaneminn - 01.04.1994, Blaðsíða 165

að einn hópur ijallaði almennt um þetta mál á
ráðstefnunni. Hópurinn sendi frá sér eftirfarandi
niðurstöður:
í fyrsta lagi þarf að endurmeta vægi einstakra
greina og gerðar voru athugasemdir við þá skiptingu
sem nefndin lagði til. Nefndin notaði þá reglu sem
viðtekin er í H.í. að hvert ár sé þrjátíu einingar og
skipti þeim einingum milli námsgreina á hverju ári.
Ráðstefnuhópurinn kom með þá tillögu að farið yrði
hina leiðina, þ.e. vægi hvers fags væri metið og
námsgreinum skipt niður á árin eftir því til að mynda
þrátíu eininga ár. Þannig jafnast vinnuálag milli ára
ef gert er ráð fyrir að einingaijöldi fylgi vinnuálagi.
I öðru lagi leggur hópurinn til að vægi verklegra
einkunna verði aukið. Þessi hugmynd kom reyndar
fram í öllum hópum og mætti því túlka sem vilja
læknanema almennt. Tilgangur námsins hlýtur að
vera sá að mennta fólk sem getur staðið undir kröfum
um hagnýta þekkingu og notkun hennar. Því er
eðlilegt að læknanemar fái umbun fyrir að sanna sig á
þessu sviði. Þannig þyrfti að sundurliða verklega og
bóklega hluta einkunnar á prófskírteini þannig að það
geti komið fram á curriculum vitae. verklegt nám
verði metið til einkunna með viðveruskrám og
afrekaskrám sem farið væri vandlega yfir. Síðan yrði
vægi verklegs hluta miðað við bóklegan í hverju fagi
fyrir sig metið og gefnar einingar í samræmi við það.
Hópurinn leggurtil að seinni ár (fórða til sjötta ár)
gildi hlutfallslega meira en hin fyrri, eins og er í dag
(t.d. 30 ein/ár fyrstu þrjú árin og svo 40 ein/ár eftir
það).
Misræmi í heildarfjölda eininga milli ára gæti
skapað vandamál, ef taka á upp aukið valfrelsi í
deildinni, t.d. að bjóða nemendum upp á að fá
siðfræðinámskeið metið. Þó þarfþað ekki að vera, því
væntanlega yrði skilgreint fyrirfram hvaða námskeið
í öðrum deildum yrðu metin í læknisfræði og þá væri
lítið mál að ákveða hversu mikið.
Breytingarnar á einingakerfínu ættu ekki að vera
afturvirkar.
Vægi einstakra greina mætti birtast í kennsluslaá.
Hafa ber i huga við breytingamar að Lánasjóður
íslenskra námsmanna á að breyta sér eftir reglum
deilda Háskólans en ekki Háskólinn eftir reglum
LIN. Það er beinlínis hlægilegt að LIN geri meiri
kröfur til læknanema en Læknadeild.
LOKAORÐ
Læknanám er mjög flókið og erfítt í skipulagningu
m.a vegna klínísku kennslunnar þar sem margir
aðilar, læknar jafnt sem aðrir starfsmenn
heilbrigðiskerfísins koma að. Einnig eru framfarir í
læknisfræði það örar að vægi einstakra greina er flj ótt
að breytast og upplýsingar um orsakir, greiningu og
meðferð einstakra sjúkdóma hrannast upp. Vegna
þessa er skipulag námsins mjög viðkvæmt og þarfnast
sífelldrar endurskoðunar, viðhalds og aðhalds. Þeir
sem fyrstir em til þess að fínna fyrir þessu eru að
sjálfsögðu læknanemar og því er nauðsynlegt að
læknanemar séu virkir í að tjá sig um það sem þeim
líkar og mislíkar í kennslunni. Við teljum að margt
hafi unnist á þessari ráðstefnu en óneitanlega varð
margt útundan í umræðunni. Okkur fmnst til vinnandi
að stefna að slíkri ráðstefnu áhverju ári og gæti það t.d.
verið fyrsta verkefni hverrar nýrrar
kennslumáianefndar. Þannig skapast gmndvöllur
fyrirmálefnalegaumræðuogkaffístofunölduryrðiað
framkvæmanlegum hugmyndum. Ef vel er að slíku
staðið eru líkur til þess að stjórn deildarinnar taki
meira mark á hugmyndum nemenda og þeir fái
þannig einhverju ráðið um kennslu í deildinni.
Læknadeild og nemendur hennar eiga það skilið að
allt sé gert til þess að framfarir verði.
Að lokum þökkum við öllum þátttakendum og
þeim sem störfuðu að undirbúningi ráðstefnunnar
fyrir vel unnin störf. 0
F.h. Félags læknanema
Helena Sveinsdóttir,
formaður kennslumálanefndar F.L.
Þorsteinn Gunnarsson,
formaðurF.L.
Þakkir. F.L. þakkareftirtöldumaðilum stuðning
við framkvæmd ráðstefnunnar:
Kristjáni Erlendssyni, kennslustjóra, Þórarni
Magnússyni, húsverði, Mjólkursamsölunni, Lyf hf.,
Sól hf., O. Johnsen & Kaaber, Eldhúsi Lsp., Kaffístofu
í Eirbergi
LÆKNANEMINN 1 1994 47. árg.
151