Viðar - 01.01.1937, Qupperneq 29

Viðar]
ALÞÝÐUSKÓLARNIR OG ÞJÓÐIN
27
Um aðstöðu alþýðuskólanemendanna til sundnáms og
sundiðkana ætla ég ekki að fjölyrða hér. Heita vatnið í
skólunum, laugavatnið, rafhitinn, eru þægindi, sem
trauðla verða metin. Stofnendum skólanna verður seint
fullþakkað fyrir þá glöggskyggni, að velja „heitu staðina“
framar öllum öðrum. Sundkunnátta landsmanna er að
færast í sæmilegt horf, og eiga skólarnir þar drjúgan þátt.
Ekki einungis getur sundleikni bjargað mönnum úr lífs-
háska, heldur auka sundiðkanir einnig mjög þrifnað og
skapa aukna heilbrigði. En vatnið má ekki vera of heitt í
sundlaugunum, húðin, líkaminn, þarf að venjast svalan-
um, og nemendurnir mega ekki vera smeykir við að koma
í kalt vatn að náminu loknu.
Vegna þess, að leikfimi er ekki kennd í barnaskólum í
sveitum, verður að iðka hana meira í alþýðuskólunum en
annars væri nauðsynlegt. Hún hefir þar mörg hlutverk að
vinna. Það þarf að laga göngulag fólksins og limaburð og
rétta mörg bogin kné og bogin bök. Líkami mannanna þarf
að líta þannig út, að þeir geti borið virðingu fyrir honum,
geti dáðst að honum. Þá er frekar von um, að þeir mis-
bjóði honum ekki né svívirði hann með ýmsu móti. Feg-
urð, — á það hugtak ekki hljómgrunn í sál unga fólksins?
Vekur fegurðin ekki lotningu hjá hverjum manni?
Skólarnir, kennararnir þar, verða að hrífa nemendurna,
skapa þeim áhugamál. Orð foreldranna hafa oft of lítil
áhrif, unga fólkinu finnast þau hversdagsleg og gamal-
dags. Frá skólunum verða þá áhrifin að koma, frá kenn-
urunum. Ef þeir bregðast þessari skyldu sinni, verður það
tilviljunin ein, sem markar lífsstefnu margra ungling-
anna. Misjafnir félagar geta haft þar mest áhrif, og þá er
hætt við, að brugðizt geti til beggja vona með framtíðina.
Hið lakara hjá manninum hefir þá oft betri skilyrði.
Nemendurnir eiga að læra háttprýði á skólunum, snyrti-
lega framkomu og kurteisi í máli. Þetta er mikilsvert og
má ekki undir höfuð leggjast. En þeirri skoðun, að þetta
sé aðal-hlutverk skólanna, mótmæli ég eindregið. Það er