Viðar - 01.01.1937, Qupperneq 64

SÖNGUR í HÉRAÐSSKÓLUNUM
[Viðar
62
til þess að njóta sín. Ef sannanlegt væri, að kenning þessi
væri byggð á góðum og gildum forsendum, mundi hún
spara héraðsskólunum mikil útgjöld og söngkennurunum
mikið starf og vandasamt, því að ég hika ekki við að full-
yrða, að engin kennslugrein skólanna sé nándar nærri
eins torveld, þegar á allt er litið, né útheimti aðra eins
orku og nákvæmni, eins og söngkennsla, sé hún reist á
breiðum grunni og fylgt að heiman með sívaxandi um-
hyggju fyrir velferð og not nemenda af henni. Nægir í
þessu sambandi að minna aðeins á eitt atriði: nemenda-
fjöldann umfram almennar kennslustundir.
Það gildir sama lögmál um sönginn sem aðrar fræði-
greinar, að eðlilegast er að byrjað sé í neðstu bekkjum
barnaskólanna á að leggja grundvöll hans, einn bekkur
taki síðan við af öðrum, með skipulögðum vinnubrögðum
og framhaldskennslu, með hliðsjón af þroska barna og
aldri. Stöku barnaskólar, sem hafa átt því láni að fagna að
hafa duglegum og menntuðum söngkennurum á að skipa,
hafa einnig fylgt þessum vinnuaðferðum. En víða í barna-
skólum okkar er söngnum lítill sómi sýndur. Nemendur
standa því oft misjafnlega að vígi í sönglegum efnum, þeg-
ar í héraðsskólana kemur.
Ég hefi fylgt þeirri reglu að prófa rödd og kunnáttu
hvers einstaks nemanda, þegar hann kemur í skólann, og
veiti þeim einum undanþágu, sem að einhverju leyti eru
vanmegnugir: ekki greina tóna, eru í mútum, veikir í
raddfærum eða á annan hátt ófærir til að beita röddinni í
söng. Allir hinir taka þátt í náminu, enda þótt rödd þeirra
sé ófullkomin og kunnátta í meðferð hennar engin þegar i
skólann kemur. Hitt væri að sönnu miklum mun auðveld-
ara fyrir kennarann, að velja úr beztu söngkraftana, og
láta svo hina sigla sinn sjó. Þessa aðferð hafa sumir skólar
í Reykjavík tekið upp, en við búum við allt önnur skil-
yrði í héraðsskólunum og slíka tilhögun í þeim tel ég al-
gjörða fjarstæðu.