Viðar - 01.01.1937, Síða 81
Viðar] VERTU SÆL, CORDERA 7ð
Corderu“, móðurlegu kýrinnar, og hún endurgalt ást
barnanna, sem önnnuðust hana, á sinn dula hátt, að svo
miklu leyti sem henni var unnt. Hún sýndi aðdáanlega
þolinmæði og umburðarlyndi, þegar hún var grátt leikin
eða illa með farin og' það bar alltaf vott um, að hún
íhugaði hlutina með varúð og gætni.
Alveg nýlega hafði Anton de Chinta, faðir barnanna,
fengið umráð yfir „Somonte“-enginu. og „La Cordera“
naut þe.irra réttinda að ganga þar að safamiklu grasi.
Hún hafði undanfarið verið neydd til að reika eftir þjóð-
vegunum og nærast á þeim fátæklega jurtagróðri, sem óx
meðfram þeim.
Á slíkum neyðartímum leituðu þau Pinin og Rósa að
beztu blettunum handa henni og vörðu hana á margan
hátt gegn þeirri smánarmeðferð, sem dýr, er verða að
ieita sér bjargar á landi, sem er almennings eign, verða
fvrir. Og þegar hún stóð svöng inni, hey var af skornum
skamti og engar fóðurrófur að hafa, höfðu börnin þús-
und sinnum sýnt henni umhyggju, sem hafði gert lífið
þolanlegra. Og á þeim erfiðu tímum eftir að kálfarnir
hennar voru bornir en áður en þeir voru vandir af, þegar
sú nauðsyn var tekin til yfirvegunar, hve mikla mjólk
fjöldskyldan ætti að hafa og hve mikla afkvæmi hennar
— á slíkum tímum stóðu þau Pinin og Rósa alltaf við hlið
„La Corderu“. Þau slepptu leynilega litla kálfinum, sem
réði sér ekki fyrir fögnuði og hrasaði um allt, sem var á
vegi hans. Hann flanaði áfram til að leita fæðu undir kvið
móður sinnar, sem leit til barnanna augum, er lýstu af
viðkvæmni og þakklæti.
Slík bönd gátu aldrei slitnað og slíkar minningar aldrei
afmáðst.
Anton de Chinta hafði komizt að þeirri niðurstöðu, að
hann væri fæddur undir ógæfustjörnu, og að fagrir
draumar hans um fjölgun búpenings gætu aldrei náð að
rætast. Þó að honum tækist með sparsemi og lánum að
ná sér í eina kú, þá misheppnaðist honum ekki aðeins að