Viðar - 01.01.1937, Page 85
Viðar]
Bezta skemmtunin mín.
Prófstíll í yngri deild Reykholtsskóla 1937.
Eftir Einar Kristjánsson,
frá Leysingjastöðum, Dalasýslu.
Eg nota tækifærið, sem þetta stílsefni gefur, til að ræða
þau hugðarefni mín, sem afla mér mestrar ánægju og lífs-
gleði.
Frá því að ég var tíu ára gamall, hefi ég alltaf fundið
mesta gleði í því að hlúa að gróðri jarðar. — Ræktunar-
störfin hafa orðið þau störf, sem ég er mest gefinn fyrir
að vinna að. Veldur því margt.
Til eru margir menn, sem gleðjast yfir gróanda
lífi í ríki náttúrunnar. En með því er ekki sagt, að þeir
séu hneigðir fyrir að helga því krafta sína óskipta.
Það er sitt hvað að ganga að einhverju starfi og vinna
það sem hvern annan nauðsynlegan hlut, eða að vinna að
því með lífsfögnuði og trú á þýðingarmikinn tilgang.
Ég veit, að margir menn eru svo gerðir, að þeir vinna
hvaða starf sem er, án þess að finna í því nokkra full-
nægju óska sinna eða hvata.
Einmitt þess vegna er ég mér þess meðvitandi, að ég
hefi eignazt dýrmæta gjöf, uppfyllingu minna beztu óska
í því að vinna að ákveðnu starfi.
*
„Vorið er komið og grundirnar gróa.“ Hversu oft hefir
þessi setning hljómað í hugum okkar? Með þessari lát-
lausu ljóðlínu er mikið sagt. — Á vorin, þegar líf merkur-
innar vaknar af dvala, erum við mennirnir kallaðir til
þess göfugasta hlutverks, sem til er: að hjálpa náttúrunni
í sköpunarstarfi hennar. Vorþráin, þessi þrá eftir gróður-
ilmi blómskrýddra túna og engja, er í innsta eðli vaxtar-
6*