Viðar - 01.01.1937, Side 144

142 REYKJANESSKÓLl 1934—1937 [Viðar
hlaði, nauðsynlegum vegum, íþróttavelli; leikvöllum,
blóma- og trjágarði o. s. frv., eftir því, sem aðstæður leyfa
á hverjum stað. En hvernig verður þetta leyst af hendi,
svo stofnuninni og þeim, sem verkið vinna, sé mestur
ávinningur? Þetta er sú mikla spurning, sem vakir í
öllu starfi, og undir virku svari við henni, í einstökum at-
riðum og heild, er gengi einstaklinga, stofnana og þjóða
komið.
Eg skal nú í fám orðum gera grein fyrir þeim tilraun-
um, sem Reykjanesskólinn hefur gert til þess, að leysa
þessi verkefni, og hvernig þær hafa gefizt hér.
Veturinn 1934, eða fyrsta starfsár skólans, komu menn
auga á margt, sem ekki var sem skyldi. Eitt var t. d. það,
að þegar veður var hvasst og kalt, var laugin ekki nægi-
lega heit, en hún er óyfirbyggð sem kunnugt er. Var um
þetta vandamál rætt við nemendur og á hvern veg úr
yrði bætt. Komu fram raddir um, að það eina, sem hægt
væri að gera, væri það, að byrgja skurð þann, er vatnið
rann eftir til laugarinnar, en hann var opinn, c. 100 m.
langur. Virtist mönnum helzt að byrgja skurðinn með
hellum, sem fá mátti skammt frá skólanum. En þar sem
engin tæki voru, til þess að koma hellunum heim, var
horfið að því ráði, sem einn nemandi benti á, að bera
hellurnar á bakinu. Að fundi loknum fóru allir í sín
vinnuföt og leiðslan var byrgð á 4 klukkustundum. Eftir
þetta brá svo við, að laugin var nægilega heit, hvernig
sem viðraði, og öllum, sem þess nutu, var ljóst hverjum
það var að þakka.
Vorið 1935 var fyrsti „Vordagurinn“. Komu þá um 80
manns úr þeim tveimur hreppum, sem að barnaskólanum
standa. Var það fólk á ýmsum aldri, frá 10 ára gömlum
börnum til 86 ára öldungs, konur og karlar, bændur,
húsfreyjur, vinnufólk og heimasætur. Unnið var mestan
hluta dags af miklu kappi. Gert var myndarlegt hlað fyr-
ir framan skólann, vegir lagðir milli heimavistar og skóla
og grjót numið úr fyrirhuguðum skólagarði. Á þessum