Viðar - 01.01.1937, Side 186

184
ÚTDRÁTTUR ÚR SKÓLASKÝRSLUM M. M. [Viðar
íþróttaskóli Björns Jakobssonar.
Nemendur voru fimm.
Quðjón Ingimundarson, Svanshóli, Strand. Jón F. Hjartar, Sigluf.
Jónína Quðmundsdóttir, Kópaskeri, N.-Þing. Páll Sigurðsson, Hólum,
Skag. Sigrún Jónsdóttir, Hornafirði, A.-Skaft.
Snemma vetrar veiktist Jónína og varð að hætta námi.
Námsgreinar eru: Uppeldisfræði, líffærafræði, lífeðlisfræði, fim-
leikafræði, fimleikar, sund, útiíþróttir margskonar og kennsla.
Lágmarkskrafa til inntöku er menntun, sem eigi sé síðri en tveggja
vetra nám á héraðsskóla með góðum árangri, bæði í bóknámi og
íþróttuni. Sérstaklega þarf umsækjandi að vera vel að sér í íslenzku.
Dönsku, eða annað Norðurlandamál þarf hann að skilja fyrirhafnar-
lítið, sé vel hraustur, noti hvorki áfengi né tóbak og hafi vottorð um
þetta frá þekktum, áreiðanlegum manni.
Þetta var 5. starfsár skólans. Allir nemendur Iuku prófi með góðri
einkunn.
Þeir sem kynnu að vilja vita meira um starfsemi Laugarvatnsskóla
en þessi stutta skýrsla upplýsir, ættu að eignast hin fyrri rit um
skólann, í þeim er lýst allnákvæmlega störfum hans.
Þetta skólaár var að ýmsu Ieyti viðburðaríkt og Iasta ég það ekki.
Borið var á mig að ég hefði rekið nemendur úr skóla fyrir skoð-
anir þeirra. Þetta er algjört ranghermi. Nokkrum piltum féll illa
viss persónuleg skoðun, sem fram kom á opinberum fundi í skólan-
um, þar sem þjóðmál voru til umræðu. Þeir gerðu mér þá kosti, að
ég tæki aftur tilgreind ummæli mín á þessum fundi, annars færu þeir
úr skóla. Ég gat þess, að mig langaði ekki að taka þau ummæli mín
aftur, sem talið var í skriflegu skjali til mín, að væru völd að þess-
ari óánægju. Ég kvaðst þess fullviss, að þessi tilteknu ummæli mundu
standast strangasta dóm. Hitt væri þeirra mál, hvort þeir héldu máli
sinu til streitu, ég myndi rólegur taka afleiðingum minna gerða. Að
ekki tókst að koma í veg fyrir þessa fljótræðisákvörðun nemendanna,
tel ég að hafi verið vegna þess, að sá, sem forustuna hafði, kom til
mín kvöld eitt og tilkynnti mér, að allir nema hann væri hættir við
að fara, sjálfur kvaðst hann óákveðinn. Annar piltur, sem nokkur á-
hrif mun hafa haft, koni einnig til mín, vildi fá að strika út nafn sitt
af skjalinu og kvaðst hvergi fara. Ég trúði þessum piltum báðum.
Morguninn eftir kom enginn umræddra pilta í kennslustund, um há-
degi voru þeir ferðbúnir og fóru. Ég tel mig ekki komast hjá að
segja frá þessu í skýrslu þessa árs. Þetta eru allt staðreyndir, sem
ekki geta talizt ádeila. Ég hefi aldrei getað fallizt á að undanskilja
nein málefni, sem óhæf umræðuefni á málfundum skólafélagsins.
Þessu, að minni hyggju sjálfsagða frjálslyndi, fylgir vitanlega það,