Skírnir - 01.01.1866, Qupperneq 3

INNGANGUR.
3
manna á 40 dögum. þaðan fluttist hún til Malta, Ancona
á Ítalíu, Toulon og Marsilíu á Frakklandi, Gibraltar á Spáni
og fleiri borga. í Ancona var bún allskæS og í fleiri hafn-
arborgurn við MiSjarSarsjó, einkum í Toulon, en vægari uppi
í landborgum, svo sem Parísarborg og Madrid. Hún stakk
sjer niSur á stöku stöðum á þýzkalandi og kom viS England
á einum staS , en gerSi hvergi mannspell til muna, eSa á borS
viS þau vegsummerki sem urSu 1853. SíSan bafa og allar þjóSir
í álfu vorri lagt mikla stund á híbýla og bæjabætur, einkanlega
aÖ því er snertir iopt og vatnsneyzlu. Til jress aS gera betur
fyrir þenna ófögnuS, er menn vita aS kominn er í öndverSu
frá Austurlöndum', hefir Frakkakeisari skoraS á öll NorSurálfuríki,
aS senda fulltrúa til MiklagarSs á rannsóknarfund um atferli pestar-
innar í löndum T}rrkja, og til þess aS ráSgast og koma sjer saman
viS stjórn Soldáns og fleiri AusturlandahöfSingja um varnartilraunir
móti pestinni, sjerílagi um tilsjá me& Mekkaferlum og reglur, sem
jþeim sje boSib aS fara eptir. Aliir mega bví heldur óska a3 hjer
rábist til bata og blessunar, sem kalla má meir en mál komiS, a5
vísa slíkri meinvætt, sem kóleru, af höndum, en hún hefir nú
(síSan 1817), aÓ jpví næst verSur komizt, fært til heljar rúmlega
47 milljónir manna. AnnaS mein, er jþungt hefir lagzt á, j>ar
sem numiS hefir, er nautasýki; bún hefir geysað áEnglandi síSan
íjúnímánuSi og er enn í drjúgum vöxtum. Hún hefir líka gengið
á Hollandi og í Belgíu, en eigi meS svo skæSu móti. Alstaísar reyna
menn aS verja henni land, og hafa sem grandlegastar gætur á
flutningum frá jpeim iöndum, jpar sem hún gengur.
I Bandaríkjunum í norSurhluta Yesturheims hefir allt færzt
smámsaman í samt lag, og prælahald er nú af tekiS me8 lögum
fyrir öll ríki sambandsins. AS vísu hafa ýms vandkvæSi risiS af
‘) f>að er hatt fyrir satt, að kólera sje í öndverðu komin upp í ósa-
lendum Gangesfljóts og k bökkum J>ess. En |>ar hagar svo til, að
ódaunsleðja safnast fyrir í ósunum, og kennir þar margra grasa, þar
sem allt er komið í eina mauk, jarðarávextir, dýraskrokkar og manna-
likamir. En sú útför er tíðust hjá Hindúum að leggja líkami enna dauðti
á laufaleg og kasta þeim svo út í ufljdtið helga”, að það beri þá í
heimkynni sælunnar.
1'