Skírnir - 01.01.1866, Qupperneq 7

England.
FRJETTIR.
7
er líkindum nær, at) þeir liefSi getaS afstýrt svo mildu afráSi, er
Danir hafa orSiö aS gjalda, er 200 þúsundir af þeirra þjóSerni
verSa aÖ lúta annarlegu valdi, heföi þeir einarSlega snúiÖ sjer aö
ráÖi Frakka og samheldi viÖ þá um þjóÖernisregluna. þaÖ varö
los á tengslunum milli Frakka og Englendinga, er enir siöarnefndu
synjuÖu fundarsamþykkis 1863, því Napóleon keisari gekk þá úr
skugga um, aÖ'vinur hans Palmerston, svo ötull og öruggur sem
hann hafÖi veriÖ í EússastríÖinu, haföi sama kleppinn í halanum,
sem fleiri stjórnmálamanna, það er aÖ skilja: ótta fyrir því, aö
I’rakkar gerÖist ofleiksa í NorÖurálfunni, ef meir yrÖi hreyft viö
Vínarskránni, þó allir viti hver rytja hún er orÖin. Palmerston
er nú úr sögunni, en honum mun hafa orðið það full-ljóst áÖur
en hann fjell frá, aö sundurdrátturinn meÖ Frökkum og Englend-
ingum varÖ hvorumtveggju til tálma, og aÖ þeir urÖu atkvæÖa-
minni í málum Noröurálfunnar en fyrr, sem og hitt, aÖ sannarlegt
og einarölegt samband viÖ Frakka er óhugsandi, utan Englendingar
hverfi aö þeirra áliti um þaÖ, aÖ þjóöerniö verÖi aÖ ráöa mestu,
er skipa skal um rjett í NorÖurálfunni. Russel og sessunautar
hans í ráöaneyti drottningarinnar hafa lýst því yfir, aÖ hvorutveggju
verÖi nú aÖ halda samleiÖ, og aÖ þetta sje áhugamál alirar alþýÖu
á Englandi, enda hefir, sem áöur er á vikiÖ, þaÖ eitt aÖ boriÖ,
er knýja má hvorutveggju til samheldis. þýzku stórveldin þóttust
hefja herskjöld fyrir þjóöarrjett eöur fyrir þjóöernis sakir, og luku
svo því máli, aö þeir tóku þriöjung Danmerkurríkis í ómakslaun.
þau þóttust vega til forræÖis fyrir þjóÖbræÖur sína í hertoga-
dæmunum, en þaÖ er nú oröiö úr (eptir samninginn í Gastein;
sjá þáttinn um þýzkaland), aÖ Láenborg er tengd viÖ Prússaveldi,
hertogadæmin (Holtsetaland og Sljesvík) aÖskilin og „hertoginn“
þeirra situr í vörzlum Austurríkismanna, sem „otur í kelpu“, en
Danir búa sem herleiddir menn á óöulum sínum í NorÖursljesvík.
þaÖ er eflaust, aÖ Frakkar og Bretar mundu kjósa hjer aÖrar
málalyktir, enda kölluÖu þeir svo í sumar, aÖ þetta yröi grip-
deildar en eigi rjettar skipan, ef svo húiö stæÖi. Svo er nú
hamingjunni fyrir aÖ þakka, aÖ bjer eru eigi öll kurl komin til
grafar, og mætti enn þar koma, aÖ tillögur enna vestlægu stór-
velda yröi lagöar í meira gildi áÖur lýkur, en þaÖ vita allir, aÖ