Skírnir - 01.01.1866, Qupperneq 43

Frakkland.
FRJETTIR.
43
og í öllu sýnir stjórn konungs, a? hún vill fara aS ráSum keisar-
ans. Hann hefir líka unniS þaÖ á fj’rir ríki konungs áriS sem
lei8, a8 útvega Jpví viSurkenningu Spánardrottningar. A fundum
Jieirra ísahellu drottningar og keisarans í sumar er sagt, að mægSir
vi8 Ítalíukonung hafi borizt í tal; en ef Jau rá8 takast (me8
Amadeo prinzi og dóttur Spánardrottningar) verSa allar höföingja-
ættir hinnarómönsku ríkja í Norburálfunni tengdar venzlaböndum, og
mun keisaranum j?ykja jja8 til stuSnings áformi sínu, en jpa8 er
nái8 samhand rrieb jreim JrjóSum og forustustaSa Frakklands fyrir
Jjeim öllum samt. — Yjer höfum í Englands Jrætti sagt af Jreim vin-
áttumerkjum, er fari8 hafa milli Frakka og Englendinga, en menn
vita, aS keisarinn hyggur svo bezt til, a8 öll en vestlægu og
suSrænu ríki gangi í vináttusamlag og haldi saman, ef jþörf gerist,
gegn enum austiægu ríkjum. þegar þeir Prússakonungur og
Austurríkislceisari höfSu birt samninga sína í Gastein, Ijetu Frakkar
fyrst í ijósi misjþykki sitt, og kallaSi Drouyn de Lhuys svo fari8
í gegn eldri samningum og nýrri, og svo vanlitið á jþeirra hag, er
hlut ætti a8 máli, a8 þa8 líktist engu meir en ofbeldis og gjör-
ræSistiltektum sumra höfcingja á fyrri öldum. Seinna fór Eussel
jarl líkum orSum og engu vægilegri um jþetta málefni. Af þessu
má sjá, kvernig keisaranum hefir geSjazt a8 niSurstöSunni í Ga-
stein, þió hann liafi eigi (að J>ví menn vita) átt neinn þátt í a8
koma ö8rum lyktum á málib. Hann getur þess og í þingsctning-
arræðunni, a8 hann hafi sýnt þjóðverjum óhlutsemi sína og fribar-
ást, er hann hafi setiÖ hjá deilumálunum norSurfrá, enda komi
jþau ekki beinlínis vi8 hag Frakklands. í haust ferSaðist Bismarck-
Schönhausen til Frakklands og hafði tal af þcim keisara og Drouyn
de Lhuys, og er þab margra ætlan, a8 hann hafi viljað kanna hug
Napóleons og vita, hvernig hann myndi snúast vi8, ef atburðir
yrbi me8 enum þýzku stórveldum út af máli hertogadæmanna, e8a
ef Prússar sækti það mál svo sem þeim er hugstætt. Vinsamlega
fór me8 þeim Bismarck og keisara, en sagt er a8 Napóleon hafi
or8i8 nokknb fáorðari en greifinn mundi kjósa og hann hafi látið
hann jafnhygginn frá sjer fara. BlöSin í Austurríki hlökku8u yfir
því um þessa tíma, að Bismarck hefði heitiS á keisarann til trausts
og sambands, en fariS erindisleysu. Sagt er a8 Metternich, sendi-